آرش پسران - دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشجوی سال آخر ک
سها پور محمد - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان واحد خوراسگان، دانشکده معماری، دانشجوی س

در گذشته شهرها بر اساس مقیاس انسانی ساخته شده و محدوده گسترششان خارج از توان حمل و نقل با چهارپایان نمی بود. پیشرفت تکنولوژی و زندگی ماشینی تحمیلاتی را بر شکل شهر ها اعمال نموده است، افزایش سرعت حمل و نقل، افزایش فاصله ها و جابه جایی کاربری ها را به دنبال داشته است، به طوری که برای بازگشت به سرعت کمتر حمل ونقل دوچرخه ای نیاز به تجدید نظر در مکانیابی کاربری ها مدل شهر احساس می شود، بر مبنای این فرض که شهر با هر مدلی قادر به پذیرش دوچرخه راه ها در جهت سیستم حمل و نقل خود نخواهد بود، و با توجه به اینکه محور پژوهش های پیشین بر مبنای مسائلی چون توپوگرافی، آب و هوا، زیر ساخت ها، امنیت و ... است و در کمتر منبع مستقلی مدل شهر به عنوان فاکتور مهم در این امر، مطرح شده است، پژوهش حاضر ضمن تهیه شاخص های مقبولیت دوچرخه راه ها به کنکاش آنها در مدل شهرهای گسترده، ستاره ای، خطی، فشرده و باغ شهر می پردازد و در پایان ضمن عنوان داشتن ویژگیهای یک مدل پذیرنده دوچرخه راه، توچه به عدم زروگویی به مدل شهری برای پذیرش دوچرخه راه را گوشزد می نماید.

دوچرخه راه، مدل شهر، شاخص های مقبولیت دوچرخه راه، حمل و نقل