مسعود باسره - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
غلامحسین حلوانی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
حسین فلاح - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
سارا جام برسنگ - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences

مقدمه: تلفن همراه هوشمند به عنوان وسیله ای جدایی ناپذیر در زندگی امروزی تبدیل شده است. در کنار مزایای تلفن همراه هوشمند ، استفاده مفرط از آن  دارای تاثیرات منفی  بویژه در بین دانشجویان است. یکی از این اثرات منفی ، اعتیاد به تلفن همراه هوشمند می باشد. در دوران پاندمی کرونا  و قرنطینه خانگی جهت شرکت در کلاس های مجازی و همچنین بعنوان وسیله ای برای سرگرمی و اوقات فراغت از آن استفاده می شد. این مطالعه با هدف بررسی میزان اعتیاد به تلفن همراه هوشمند دانشجویان دانشکده بهداشت شهید صدوقی یزد در ایام پاندمی کرونا انجام شد.  روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در ایام پاندمی کرونا انجام گرفت. جامعه آماری شامل ۳۰۳ دانشجوی دانشکده بهداشت بودند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه سواری بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS  نسخه ۲۶و آزمون های تی مستقل ، کای اسکوئر آنالیز شد. یافته ها:میانگین نمره اعتیاد به تلفن همراه ۶/۳۹ بود. ۶/۷ درصد اعتیاد خفیف،۸/۸۵ درصد اعتیاد متوسط و ۶/۶ درصد اعتیاد شدید داشتند. بین جنسیت، وضعیت تاهل ، مقطع تحصیلی با اعتیاد به تلفن همراه هوشمند ارتباط معنی داری یافت نشد. ۶۶ درصد زمان دانشجویان صرف حضور در شبکه های اجتماعی میشد. نتیجه گیری:اعتیاد به تلفن همراه هوشمند در دانشجویان دانشکده بهداشت بالا است. انجام مداخلات جدی آموزشی و اقدامات فرهنگی و فوق برنامه در ایام پساکرونا لازم است.

Student, Smartphone Addiction, COVID-۱۹,  دانشجو, اعتیاد به تلفن همراه هوشمند, کووید- ۱۹.