سید مصطفی نبوی شقاقی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

زیرساخت ها و تاسیسات شهری با گستره فراوانی که امروزه پیدا کرده اند، از اجزاء تفکیک ناپذیر توسعه بوده و به عنوان شریان های حیاتی یک شهر محسوب می شوند و می باید در طراحی و ایجاد شهرهای جدید به این مهم توجه گردد. از طرفی امروزه اصل پایداری به عنوان محور اصلی توسعه شهری و ایجاد شهرهای جدید توسط کارشناسان مطرح گردیده است. اهمیت این مساله با توجه به نقش تاسیسات شهری در تامین و ارتقاء کیفیت زندگی شهری شایان توجه است. با توجه به روش دفنی تاسیسات که در حال حاضر در اکثر شهرهای کشور اعمال می شود، استهلاک زودرس و کاهش ظرفیت تاسیسات زیربنایی و در نتیجه نیاز به تعمیرات و نگهداری و اقدامات توسعه شبکه، که به آسفالت شکافی های مکرر معابر منجر می شود، افزایش یافته و مشکلات ترافیکی و تداخل بین ارگان های خدماتی و نیز آلودگی های سمعی و بصری را در پی خواهد داشت و همچنین هزینه های سنگینی را بر شهر و شهروندان تحمیل خواهد کرد. در این مقاله به بررسی استفاده از تونل مشترک تاسیسات شهری با تاکید بر هر یک از مولفه های توسعه پایدار(اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، زیست محیطی) پرداخته شده است. روش تحقیق در این بررسی توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج این بررسی نشان می دهد تونل مشترک تاسیسات شهری به عنوان یک انتخاب مطلوب در امر خدمات رسانی مطرح است که می تواند با سیاست و فلسفه طراحی و ایجاد شهرهای جدید و پایدار سازگاری کامل داشته باشد.

زیرساخت، روش دفنی (ترانشه)، تونل تاسیسات مشترک شهری، توسعه پایدار