ابراهیم آذرشب برندق - دانشجوی دکتری، مدیریت آموزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد قهرمانی - دانشیار، علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمود ابوالقاسمی - دانشیار، علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
اسماعیل عظیمی - استادیار، تکنولوژی آموزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

فنآوری به خودی خود موفقیت دانش آموزان را افزایش نمی دهد، بلکه به خاطر نحوه استفاده ازآن به عنوان بخشی از فرآیند آموزش و یادگیری در عملکرد دانش آموزان موثر است. با فراهم شدن"چگونگی" آموزش و یادگیری از طریق پداگوژی، فن آوری توانمند ساز می شود. هدف این مقالهبررسی مدل های ادغام پداگوژی و فنآوری و چگونگی تاثیر آنها بر آموزش و یادگیری انجامبود. در این راستا با مرور ادبیات موضوع، ۱۰ مدل رایج ادغام پداگوژی و فن آوری (LoTi)، ۴۴Shiftprotocol ،SAMMS ،Triple E ،TIM ،RAT ،TPACK ،SAMR ،ACOT و PICRAT) شناسایی و معرفی گردید. در نهایت مدل های مختلف بر اساس معیارهای ششگانه (Kimmons & Hall (۲۰۲۰ وضوح، سازگاری، مفید بودن، نقش فنآوری، دامنه و تمرکز بر دانش آموزان) ارزیابی شدند. با اینکه مدلهای مختلف خاستگاه و زمینه متفاوتی دارند؛ اما همهآنها در یک پیوستار تکاملی بهویژه حرکت از معلم محوری به دانش آموزمحوری و همچنین امکانهمیاری موثرتر، باعث تحول آموزش و یادگیری می شوند. مبتنی بر شواهد یافت شده، می تواناستدلال کرد که با وجود در دسترس بودن گسترده ابزارهای سیار، نقش فن آوری باید به عنوانوسیله ای برای رسیدن به هدف باشد، نه خود هدف و معلمان باید فن آوری را به میزانی که ادغامپداگوژی و فنآوری بر تجربه یادگیری دانش آموز تاثیر دارد به کار ببرند.

فن آوری، پداگوژی، ادغام پداگوژی و فن آوری، مدل های ادغام پداگوژی و فن آوری