حمیدرضا عالیان - کارشناس ارشد، تکنولوژی آموزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
محمدرضا اسماعیلی - کارشناس ارشد، برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه بهشتی، تهران، ایران

آموزش همواره تحت تاثیر نوآوری های بخش تکنولوژی های آموزشی قرار دارد؛ یکی ازتکنولوژی های نوین کاربردی در حوزه آموزش، تلفیق دنیای واقعی و تصاویر مجازی همراه بافناوری سیار مفهوم جدید واقعیت افزوده را می سازد؛ که می تواند به عنوان ابزاری برای آموزشاستفاده شود. هدف از این پژوهش، بررسی نگرش معلمان نسبت به کارگیری واقعیت افزوده درفرآیند تدریس بود. پژوهش از نوع کاربردی و توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری کلیه معلمانمقطع ابتدایی دوره دوم بخش شهری منطقه کهریزک در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ است. با روش نمونه گیری تصادفی ساده ۹۵ نفر برای بررسی نگرش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها ازپرسشنامه ترجمه شده مقیاس سنج نگرش برنامه های کاربردی واقعیت افزوده (ARAAS) استفادهشد، روایی آن توسط جمعی از استادان رشته تکنولوژی آموزشی و متخصصان تائید، و پایایی آن بااستفاده از ضریب آلفای کرونباخ قابل قبول (۰/۸۹) برآورد گردید. به طورکلی، نتایج این پژوهشنشان داد که نگرش معلمان نسبت به به کارگیری واقعیت افزوده در فرایند آموزش، مثبت است.همچنین، آماره t (۱/۱)که میان متغیرهای جنسیت و نگرش آنها نسبت به کاربست AR درآموزش، تفاوت معنادار نیست. اما تحلیل واریانس نشان می دهد میان متغیر میزان تحصیلات ونگرش آنها نسبت به کاربرد واقعیت افزوده در آموزش، تفاوت معنادار است و مدرک تحصیلیبالاتر نگرش مثبت تری به واقعیت افزوده دارد.

واقعیت افزوده، نگرش معلمان، فناوری های آموزشی، فناوری سیار، تدریس