آ هادوی - دانش آموخته دکترای تغذیه طیور دانشگاه فردوسی مشهد
ف کارگر - دانشجوی دکترای تغذیه طیور گروه علوم دامی دانشگاه فردوسی مشهد
ن فیاض - دانشجوی دکترای تغذیه طیور گروه علوم دامی دانشگاه فردوسی مشهد
ن ساقی - دانشجوی کارشناسی ارشد تغذیه طیور گروه علوم دامی دانشگاه فردوسی مشهد

مایکوتوکسین ها متابولیت های ثانویه قارچ ها هستند که امروزه بعنوان یکی از بزرگترین نگرانی ها در صنعت دام و طیور بشمار می آید. به منظور بررسی اثرات افزودن جاذب های مایکوتوکسین در جوجه های گوشتی تغذیه شده با تیمارهای حاوی آفلاتوکسین B۱ بر خصوصیات عملکردی و درصد نسبی اعضای لاشه و اندام های داخلی جوجه های گوشتی، آزمایشی طراحی شد که در آن ۴۳۲ قطعه جوجه یک روزه گوشتی با ۶ تیمار، ۶ تکرار و ۱۲ قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت ۲۴ روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: ۲- شاهد منفی (جیره شاهد فاقد آفلاتوکسین و توکسین بایندر) ۴- شاهد مثبت (جیره پایه + ppm۳۱۴ آفلاتوکسین B۱) ۳- شاهدمثبت + g/kg۱ بنتومکس ۴- شاهد مثبت + g/kg۲ بنتومکس ۵- شاهد مثبت + g/kg۳ بنتومکس ۶- شاهد مثبت + g/kg۴ بنتومکس بود. جیره شاهد مثبت بطور معنی داری بیشترین مقدار ضریب تبدیل غذایی و کمترین مقادیر را در میانگین مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن روزانه را داشت P<۰.۰۵ سطوح مختلف توکسین بایندر چیتیکا باعث کاهش درصد نسبی کبد، و چربی محوطه شکمی نسبت به گروه شاهد مثبت شد که بیشترین و کمترین مقدار درصد کبد به ترتیب مربوط به گروه تغذیه شده با جیره کنترل مثبت و گروه تغذیه شده با ۴ گرم بر کیلوگرم توکسین بایندر بود. درصد نسبی لاشه و سینه نیز تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از توکسین بایندر اثرات مثبتی بر عملکرد و درصد نسبی وزن لاشه و اعضای داخلی داشته باشد.

مایکوتوکسین ها، آفلاتوکسین B۱، خصوصیات عملکردی، درصد نسبی لاشه، بنتومکس چیتیکا، جوجه های گوشتی