اعظم یوسفی - استادیار گروه جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
احسان علی پوری - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
مهدی علی زاده - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز

بشر همواره در زندگی و ساخت وسازهای خود با تهدید مواجه بوده و انواع حوادث را تجربه کرده است. عصر حاضر عصر آسیب­پذیری شهری است، زیرا همسو با پیچیدگی حیات شهری، شهرها در ابعاد مختلف با مخاطرات طبیعی و بحران فناورانه از یک سو و بحران­های اجتماعی-امنیتی از دیگر سو مواجه­اند. نظام چندنقشی کلان شهر اهواز در کنار موقعیت ژئواستراتژیک، ژئواکونومیک، ژئوکالچر و بافت اجتماعی و فرهنگی این شهر همچنین هم جواری نامناسب بسیاری از کاربری­ها با یکدیگر میزان آسیب­پذیری کاربری­های حیاتی و حساس را با توجه به اهمیت بسیار زیاد آن ها بشدت افزایش داده است. این پژوهش جزو تحقیقات کاربردی و ماهیت تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای و بررسی­های میدانی در شهر اهواز است. شاخص­های منتخب در دو مرحله گردآوری شد. با توجه به ضریب متفاوت هر یک از شاخص­های منتخب در آسیب­پذیری کاربری­های حیاتی و از روش معکوس وزن بخشی چند معیاره (AHP) برای تعیین وزن بخشی شاخص­ها استفاده گردید. با استفاده از نرم­افزار ArcGis۱۰.۱ ابزار Spatial Analysis و توسط توابع همپوشانی فازی رستر نهایی سنجش آسیب­پذیری تهیه شد. براساس سوالات و پاسخ پژوهش، آسیب­پذیرترین نقاط در بین کاربری­های حیاتی، حساس و مهم نمایش داده شد. نتایج حاکی از آن است که بخش عمده­ای از شهر اهواز بخصوص منطقه یک از لحاظ شاخص­های هم جواری برای آسیب­پذیری کاربری­های حیاتی، حساس و مهم دارای میزان آسیب­پذیری بالایی هستند. در پایان نیز پیشنهادهایی ارائه شده است.

آسیب پذیری, معکوس سلسله مراتب, حیاتی, حساس و مهم, ساختمان