قاسم قربان زاده زعفرانی - Research Center for Environment and Sustainable Development (RCESD), DOE
فرهاد حسینی طایفه - Research Center for Environment and Sustainable Development (RCESD), DOE
امین احمدی گیوی - University of Tehran
محمد امین طلاب - Department of Environment (DOE), Bushehr, Iran
علی صابر - Department of Environment (DOE), Bushehr, Iran

به منظور ارزیابی ریسک اکولوژیک زیستگاه مرجانی جزایر خارک و خارکو در خلیج فارس (استان بوشهر)، در شهریور ۱۳۹۹ نمونه-های رسوب سطحی از هفت ایستگاه جمع آوری شد. این جزایر، به دلیل داشتن آبسنگ های مرجانی دارای ارزش اکولوژیک فوق العاده ای است. میزان عناصر بالقوه سمی، دانه بندی، مواد آلی کل، فسفرکل و نیتروژن کل در رسوبات، به ترتیب با استفاده از طیف سنجی جرمی پلاسمای جفت شده القایی، الک، روش سوزاندن در کوره، اسپکتروفتومتر و کجلدال اندازه گیری شد. میانگین غلظت آلومینیوم و آهن (درصد) و میانگین غلظت نیکل، سرب، روی، وانادیوم، فسفر کل و نیتروژن کل (میلی گرم در کیلوگرم) در رسوبات به ترتیب ۰/۵۳±۰/۷۶، ۵۵/۳۵±۰/۰، ۱۹±۳۵، ۱/۵±۲/۱، ۱۰±۲۲، ۲۵±۴۰، ۷/۳±۰/۰ و ۶/۲±۱۴/۷ ثبت گردید. بر اساس میزان فاکتور غنی شدگی نیکل و روی (به ترتیب در حد متوسط تا خیلی شدید)، منشاء آنها در اطراف خارک می تواند فعالیت انسانی از جمله صنایع نفتی باشد. شاخص بار آلودگی (۰/۲۵- ۰/۰۶) کلیه ایستگاه ها را بدون آلودگی نشان داد. میزان نیکل در ایستگاه ۱ و ۷ به ترتیب از استانداردهای"محدوده اثرات متوسط" و "سطح اثرات احتمالی" بیشتر بود که نشان دهنده اثرات زیستی متوسط و احتمالی این فلز بر روی موجودات بستر است. به طور کلی کیفیت اکولوژیک رسوبات سطحی اطراف خارکو نسبت به خارک، بهتر ارزیابی گردید.

Sediment, Khark and Kharko Isalnds, Potentially toxic elements, Total phosphorus, Total nitrogen, رسوب, جزایر خارک و خارکو, عناصر بالقوه سمی, فسفر کل, نیتروژن کل