مسعود تقوایی - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حسین رجب صلاحی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مرجان شفیعی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

مدیریت شهری در کلان­شهر تهران به­عنوان بزرگترین کلان­شهر ایران و یکی از پرجمعیت ترین شهرهای دنیا با چالش های زیادی مواجه است. نبود مدیریتی واحد سالانه مشکلات متعدد و هزینه های زیادی به دلیل ناهماهنگی دستگاه های اجرایی، به شهروندان تحمیل می کند؛ بنابراین برنامه ریزان و سیاست­گذاران شهری را ناگزیر به اتخاذ رویه برنامه ریزی واحد و یکپارچه برای ایجاد هماهنگی بین اولویت ها و نیازهای مختلف می کند. با توجه به این مسئله، پژوهش حاضر به شناسایی ضعف­ها و قوت­های نظام مدیریت شهری کلان­شهر تهران و درنهایت ارائه راهکارهایی برای تحقق مدیریت یکپارچه در این کلان­شهر پرداخته است. نوع پژوهش، کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی بود. جامعه آماری پژوهش کارشناسان و متخصصان و متولیان مدیریت شهری بودند و برای تحلیل از تکنیک SWOT استفاده شد. درمجموع، ۱۹ نقطه قوت و فرصت به­عنوان فاکتورهای مثبت و ۲۱ نقطه ضعف و تهدید به­عنوان محدودیت­های پیش روی مدیریت یکپارچه کلان­شهر تهران شناسایی شد که نشان از مدیریت بخشی و جداگانه در شهر، به رغم توان بسیار در زمینه توسعه مدیریت هماهنگ و یکپارچه دارد. در پایان، راهکارهایی برای کم رنگ ­کردن این موانع و درنهایت، تحقق «مدیریت یکپارچه کلان­شهر تهران» پیشنهاد شد که نیازمند توجه جدی مدیران و برنامه­ریزان شهری است. نتایج مطالعات و پژوهش های پیشین نشان می دهد که سیستم مدیریت شهری در ایران در اجرای برنامه ها و طرح ها موفق عمل نکرده است و کلان­شهر تهران نیز به­عنوان پایتخت کشور به بستر تمرکز امکانات در تمام ابعاد اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی تبدیل شده که این امر باعث تعدد مدیریت در تهران شده است. با توجه به این موضوع، به نظر می­رسد به­کارگیری مدیریت یکپارچه شهری باعث ایجاد هماهنگی و توازن بین سازمان­های اجرایی خواهد شود.

مدیریت, مدیریت شهری, مدیریت یکپارچه شهری, کلان­شهر تهران, مدل SWOT