سید ارشاد برحق - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت منابع آب/ دانشکده عمران، دانشگاه تبریز.
مهدی ضرغامی - استاد/دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تبریز و استاد پژوهشکده محیط زیست دانشگاه تبریز.
یوسف علیزاده گورچین قلعه - دانشجوی دکتری علوم زمین/ دانشگاه صنعتی استانبول.
محمدرضا شهبازبگیان - استادیار/ دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی و آمایش سرزمین دانشگاه تربیت مدرس.

در این مطالعه استخراج راهبردهای مدیریتی مدل شکار- شکارچی برای حوضه آبریز دریاچه ارومیه توسعه داده شده است. مزیت اصلی این مدل، تخصیص متعادل آب بین ذینفعان در راستای رسیدن دریاچه به شرایط پایدار یعنی تراز اکولوژیک است. با توجه به گسترش کشاورزی در شمال غرب ایران، بررسی راهکار های قابل اجرا و به روز کاهش آب مصرفی در بخش کشاورزی حائز اهمیت می باشد. در این تحقیق ابتدا یک مدل پویایی سیستم ها شامل یک نمودار ذخیره- جریان طراحی شده است که در آن دریاچه ارومیه به عنوان بخش شکار و اراضی کشاورزی به عنوان بخش شکارچی به حساب آمده اند. سپس با توجه به اثرات عوامل مختلف به صورت پویا، به بررسی و تحلیل راهکارهای کاهش آب مصرفی کشاورزی پرداخته شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که در بازه ی زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۳۱ کاهش اراضی کشاورزی (یکپارچه سازی، کاهش تعداد کشاورزان و ...) به میزان ۴۰ درصد، افزایش راندمان آبیاری کشاورزی (اصلاح الگوی کشت، مدرن سازی تجهیزات آبیاری، اصلاح روشهای آبیاری و ...) به میزان ۲۱ درصد و کاهش مساحت دریاچه به میزان ۲۰ درصد، به ترتیب باعث افزایش تراز آب دریاچه به میزان ۷/۱، ۸/۰ و ۵/۰ متر می شوند. با اعمال سناریو های مذکور به صورت یکجا و هم زمان تراز آب دریاچه به میزان ۳/۴ متر افزایش پیدا کرده و دریاچه به تراز اکولوژیک خود (۱۲۷۴ متر) خواهد رسید.

تخصیص آب , دریاچه ارومیه , حل اختلاف , مدل شکار و شکارچی , پویایی سیستمها