عباس عباسی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب/ دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مجید دلاور - استادیار / گروه منابع آب، دانشگاه تربیت مدرس ،تهران، ایران
سعید مرید - استاد / گروه منابع آب، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

رودخانه زرینه رود از مهمترین رودخانه های حوضه ی آبریز دریاچه ارومیه است. از آنجا که بخش کشاورزی در این منطقه از اهمیت زیادی برخوردار می باشد و همچنین در سال های اخیر فشار زیادی بر منابع آب این حوضه وارد آمده که در نتیجه ی آن دریاچه ارومیه با مشکلات عدیده زیست محیطی روبرو شده است، لذا ارزیابی تخصیص بهینه ی آب محصولات زراعی به خصوص در شرایط خشکسالی می تواند تاثیر بسزایی بر بهره وری بهتر از آب در سطح حوضه داشته باشد. در مطالعه ی حاضر تلاش شده است با پیش بینی جریان در یک سال آینده از روش ماشین بردار پشتیبان (SVM) و تاکید بر راهکارهای مدیریتی پیشنهاد شده در طرح مدیریت ریسک خشکسالی دریاچه ارومیه و بهره گیری از مدل تخصیص بهینه ی بخش کشاورزی که هسته ی اصلی آن شبیه سازی عملکرد گیاهی بر اساس روابط جدید و قدیم فائو می باشد، بهترین شیوه های تخصیص آب و زمین تعیین گردد. نتایج نشان داد که هر کدام از این روش ها ترکیب متفاوتی از تخصیص و سطوح کشت بهینه را ارائه می دهند که براساس آن، روش FAO-۲۰۰۹ نسبت به روش FAO-۱۹۷۹ در کلیه ی سطوح خشکسالی افزایش درآمد و بهره وری را به همراه داشته است. همچنین روش SVM برای پیش بینی جریان در دو سناریوی خشکسالی که یکی تامین نیاز زیست محیطی دریاچه به صورت کامل تحت هر شرایط و دیگری کاهش آن بر مبنای وضعیت خشکسالی می باشد، از همبستگی بالای ۹۰ درصد برخوردار بوده و تلفیق آن با مدل تخصیص قابلیت برنامه ریزی و اعمال اقدامات مدیریتی متناسب با شرایط پیش آمده را به همراه دارد که این مجموعه می تواند در قالب یک سیستم تصمیم یار در مدیریت حوضه مورد استفاده قرار گیرد.

عملکرد گیاهی, روابط فائو, تخصیص آب, سطح خشکسالی, ماشین بردار پشتیبان, رودخانه زرینه رود