مینا حق بهاری - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه محقق اردبیلی
رئوف سید شریفی - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی

به منظور بررسی تاثیر شوری خاک و تلقیح  بذر با باکتری های PGPR بر سدیم و پتاسیم، هدایت روزنه ای و عملکرد گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی  با سه تکرار در سال  تحت شرایط گلخانه ۱۳۹۰ اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل چهار سطح شوری خاک ( صفر، ۱۵، ۳۰ و ۶۰ میلی مولار از نمک NaCl) و چهار سطح تلقیح بذری با PGPR (عدم تلقیح بذر، تلقیح بذر با ازتوباکترکروکوکوم استرین ۵، آزوسپیریلوم لیپوفروم استرین OF ، سودوموناس پوتیدا استرین ۱۸۶) بودند. نتایج نشان داد که عملکرد کمی و کیفی، هدایت روزنه­ای و مقادیر سدیم و پتاسیم در ریشه و اندام­های هوایی به طور معنی­داری تحت تاثیر شوری خاک و تلقیح بذر با باکتری­های محرک رشد قرار گرفتند. مقایسه میانگین­ها نشان داد که در شرایط شوری خاک، عملکرد دانه تک بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه، طول سنبله، وزن ریشه بواسطه تلقیح بذر با باکتری­های محرک رشد افزایش یافت. با افزایش شوری خاک، نسبت پتاسیم به سدیم در ریشه و اندام های هوایی کاهش نشان داد. روند عکسی در حالت تلقیح بذر با باکتری­های محرک رشدی مشاهده شد. حداکثر نسبت سدیم به پتاسیم در بالاترین سطح شوری  و بدون تلقیح بذر با باکتری­های محرک رشد و کمترین آن در پایین ترین سطح شوری و تلقیح بذر با ازوسپریلوم بدست آمد. بنابراین می­توان پیشنهاد نمود که به منظور افزایش عملکرد کمی و کیفی، افزایش هدایت روزنه­ای و کاهش نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه و اندام های هوایی، تلقیح  بذر گندم با آزوسپریلوم انجام شود

باکتری های افزاینده رشد, شوری, گندم, عملکرد