سمانه ترابی - دانشجوی دکتری، گروه فنی کشاورزی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سیدرضا حسن بیگی - پروفسور، گروه فنی کشاورزی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران

زیست توده های لیگنوسلولزی به عنوان ماده ی اولیه در دسترس و تجدیدپذیر برای تولید بیواتانول هستند. در ایران پتانسیل بزرگی از بقایای لیگنوسلولزی محصولات برای تولید بیواتانول وجود دارد که موجب می شود تا با استفاده از این بقایا، وابستگی به زغال سنگ و نفت کاهش یابد. این مطالعه با داده های تولید محصولات زراعی و باغی منتشر شده توسط وزارت جهاد کشاورزی ایران و داده های آمار جهانی فائو انجام شد. در این تحقیق توجه بیشتری به تولید بیواتانول از بخش های غیرخوراکی غنی از کربوهیدرات شده است که به طور عمده به عنوان مواد زاید از محصولات زراعی حاصل می شود و شامل پوست، باگاس، کاه، پوسته و چوب می باشد. مشخص شد که باقیمانده محصولات (زیست توده) از ۴.۲۷ میلیارد تن در سال ۲۰۰۹ به ۵.۲۵ میلیارد تن در سال ۲۰۱۸ با نرخ ۲۲.۸ درصد به صورت جهانی افزایش یافته است که ایران ۰.۹۳ درصد از آن را به خود اختصاص می دهد. این میزان درصد بقایای مزرعه و پس از فرایند به ترتیب قادر به تولید ۱۷.۹ میلیارد لیتر و۲.۳ میلیاردلیتر بیواتانول در سال ۲۰۱۸ بوده است.

انرژی تجدید پذیر، بیواتانول، بیومس، سلولز.