سامان وفایی راد - گروه مهندسی شیمی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران
مریم خاورپور - گروه مهندسی شیمی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران
مهری اصفهانیان - گروه مهندسی شیمی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

این تحقیق، تولید بیواتانول در بیوراکتور غشایی و واحد تراوش تبخیری با استفاده از غشای سنتزی پلی دی متیل سیلوکسان و آب پنیر را مورد بررسی قرار داده است. ابتدا تیمار آب پنیر انجام شد. سپس بیواتانول به صورت ناپیوسته با استفاده از محلول قندی (لاکتوز) حاصل شده از آب پنیر تیمارشده و میکروارگانیسم کلایورومایسس مارکسیانوس تولید شد. نتایج نشان داد غلظت اتانول در سمت تراوشی۷ تا ۸ برابر غلظت آن در داخل بیوراکتور بوده است. همچنین، حداکثر میزان اتانول تولید شده در ۲۰ ساعت بعد از تلقیح ۱۲ گرم بر لیتر در داخل بیوراکتور بود و از آن به بعد غلظت اتانول به سرعت کم شد. در مجموع، بیوراکتور غشایی با افزایش نرخ رشد سلولی، رفع ممانعت بیولوژیکی سوبسترا و محصول باعث افزایش بهره دهی تولید اتانول می گردد.

بیواتانول، آب پنیر، بیوراکتور غشایی، غشای پلی دی متیل سیلوکسان