علی ملکشی - دانشجوی دکتری، گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
غلامرضا بخشی خانیکی - استاد، گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
یونس عصری - دانشیار بخش تحقیقات گیاه شناسی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
محبت نداف - استادیار، گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مینا ربیعی - دانشیار، گروه علوم کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

منطقه بوزداغی با مساحت ۶۲۰۰۰ هکتار در ۴۷ کیلومتری شهرستان مانه و سملقان قرار دارد. ترکیب فلوریستیکی و طیف شکل زیستی و فیتوجغرافیایی این منطقه ازطریق چندین جمع آوری تصادفی در رویشگاهها و تیپهای رویشی مختلف و همچنین از ۲۲۰ پلات استقراریافته در اجتماعات گیاهی منتخب طی فصل رویشی سال ۱۴۰۰ بررسی شد. درمجموع ۲۵۲ گونه گیاهی آوندی متعلق به ۱۷۳ جنس و ۵۳ تیره در جایگاه گیاهان بومی از منطقه بوزداغی گزارش میشود. غنیترین تیرهها Asteraceae (۳۱)، Poaceae (۲۵)، Lamiaceae (۲۲) و Fabaceae (۲۱) هستند. جنسهای Astragalus L. (۱۰ گونه) و Allium L.، Convolvulus L. و Stachys L. (هریک با پنج گونه) غنیترین جنسها هستند. شکل زیستی غالب منطقه، همیکریپتوفیتها (۳/۳۱ درصد) و تروفیتها (۸/۲۹ درصد) است. تعداد چشمگیری از گونهها (۵/۶۳ درصد) به ناحیه رویشی ایران - تورانی تعلق دارند. نتایج این پژوهش نشان داد منطقه بوزداغی از فلوری به نسبت غنی برخوردار است و به توجه ویژه و برنامهریزی مناسب برای حفاظت از تنوع زیستی آن نیاز دارد.

پوشش گیاهی, تنوع زیستی, گونههای انحصاری, ناحیه ایران – تورانی