پندار جاهد عطائیان - گروه روانشناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران.
حسن شمس اسفندآباد - گروه روانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین، ایران.(نویسنده مسئول)
عبدالحسن فرهنگی - گروه روانشناسی عمومی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاداسلامی، تنکابن، ایران.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش طرحواره درمانی و روانشناسی مثبت بر احیای مجددجذابیت زوجین، خودشفقتی و قدردانی در بین زوجین دارای مشکلات زناشویی بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی، با طرح آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش، شامل زوجین دارای مشکلات زناشویی شهر تهران که در سال ۱۴۰۰ به مراکز مشاوره تهران مراجعه کرده بودند (۱۸۴ زوج) که از میان آنها ۳۰ زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جذابیت فیزیکی کارانداشو و همکاران (۲۰۲۰)، پرسشنامه خودشفتقی نف (۲۰۰۳) و پرسشنامه قدردانی مک کلایف (۲۰۰۲) بود در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره استفاده شد. یافته ها نشان دادند که هر دو روش مداخله ای می توانند در بهبود جذابیت، خودشفقتی و قدردانی زوجین دارای مشکلات زناشویی موثر واقع گردند.

جذابیت, خودشفقتی, قدردانی, طرحواره درمانی, روانشناسی مثبت