شیوا محمدحسن - کارشناس ارشد دانشگاه شهاب دانش
مرتضی خائف - عضوهیئت علمی دانشگاه شهاب دانش

امروزه با رشد روزافزون فناوری شاهد تغییرات در سبک زندگی افراد و نیازهای آنها هستیم ، رشد چشمگیر پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی و در پی آن تغییرات نیازهای مرتبط با آنها، این ایده را طلب می کند که محیط ساخته شده مشابه یک موجود زنده عمل کرده و بتواند به تغییرات محیط خود پاسخ دهد و خود را به شرایط و عملکردهای مختلف طی سالهای متوالی وفق دهد. درواقع داشتن فضاهایی که قادر به انجام دو یا سه عملکرد متفاوت در طی زمانهای متوالی نباشد، عاقلانه یا هوشمندانه نیست و می توان با ایجاد فضاهای چندمنظوره، چالش ها و رویکردهای جدید هیجان انگیز را به محیط ساخته شده معرفی کرد. اصطلاح ”معماری انعطاف پذیر” در کتاب ”انعطاف پذیری در پی تغییرات” ابتدا توسط رابرت کروننبورگ رایج شد. کروننبورگ خاطرنشان کرد که اکثر معماری های موجود، ثابت است و با گذشت زمان تغییر نمی کند یا تطبیق نمی یابد. این برخلاف دنیای طبیعی است که با محیط اطراف خود سازگار است . ایده بزرگ کروننبورگ این بود که معماری می تواند مانند طبیعت انعطاف پذیر باشد. وی اظهار داشت که محیط ساخته شده باید بتواند برای برآوردن نیازهای در حال تغییر، چه اجتماعی و چه محیطی تغییر کند . این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی به دنبال بررسی و استخراج مولفه های انعطاف پذیری کالبد بر اساس تغییر نیاز کاربران می باشد، تا بتواند راهکاری مناسب و اصولی مشخص را برای کمک به معماران در اختیار آنها قرار دهد.

معماری انعطاف پذیر، تغییر نیاز کاربران، فضاهای چندمنظوره، محیط سازگار