حانیه مرادی - دانشجو کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
وحید حیدرنتاج - دانشیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.

دوران کودکی مهم ترین دوران زندگی انسان است . ارتباط کودکان با محیط اطراف آنها سبب رشد و شکوفا شدن توانایی های فیزیکی و ذهنی آنها می شود. در سالهای اخیر بخش زیادی از تفریحات و اوقات فراغت کودکان با تماشای تلویزیون و بازی های کامپیوتری سپری می شود و باعث تغییر در فضای بازی و تحرک کودکان و در نهایت کم شدن تحرک در آنها می شود. هدف از انجام پژوهش بررسی مولفه های کالبدی و محیطی تاثیرگذار در ارتقای هوش حرکتی کودکان و اولویت بندی مولفه های محیطی و کالبدی در راستای ارتقای هوش حرکتی کودکان است . این پژوهش با روش توصیفی -تحلیلی انجام پذیرفته است . ابتدا به بررسی مقالات و کتب مرتبط با هوش حرکتی پرداخته شدهاست و سپس با مشاهده رفتار کودکان در تابستان و پاییز در ساعات مختلف روز از دو پارک شادی و نوشیروانی بابل حرکات کودکان مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج تحقیق نشان می دهد همه افراد از هوش حرکتی برخوردار می باشند و هوش ها قابلیت ارتقا دارند. کودکان دارای هوش حرکتی استعداد کارکردن با اشیا را دارند. هنگام بازی کردن و صحبت کردن و انجام هر فعالیتی از اعضای بدن استفاده می کنند و تحرک دارند. در کارهای نمایشی و ورزشها، باز و بسته کردن قطعات یک شی و بازی های تعادلی خوب عمل می کنند . با توجه به مولفه های به دست آمده این هوش که شامل فضاهای دارای توالی ، جمعی ، فضاهایی که موجب برانگیختن حس کنجکاوی کودکان شوند و فضاهایی که سبب بالابردن تعادل و حرکت در کودکان شوند، می توان هوش حرکتی کودکان را ارتقا داد. از آنجایی که محیط بر ارتقای هوش حرکتی کودکان تاثیر زیادی دارد، طراحی و ساخت فضاهای بازی شهری و فراهم کردن محیط مدرسه ، آموزش با روشهایی متفاوت (مانند اجرای نمایش و انجام آزمایش های عملی برای فهم بیشتر دروس) و بازی های موجود در مدرسه تاثیر چشم گیری بر ارتقای هوش حرکتی کودکان دارد.

هوش، هوش حرکتی ، کودک، حرکت ، محیط