صدیقه زارع - کارشناس ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد واحد مرودش ت

معماری نامطلوب، معماری است که در آن انسان ها احساس زنده بودن، انسجام و آرامش نمی کنند. زنده بودن فضا به حس حیات، زنده بودن مخاطبان و برقراری ارتباط نزدیک آنها با فضا بستگی دارد. معماری مطلوب جز با شناخت انسان و نیازهای او میسر نمی شود.اگر انسان و ابعاد پنهان وجودی او شناخته شود می توان معماری مطلوب به مثابه اثر هنری که قابلیت ماندگاری دارد خلق کرد برای اینکه اثری جاوید بماند از بدو خلق ، باید گروه وسیعی از مخاطبان را مجذوب خود سازد .برای کشف الگوهای زنده باید کار را از مشاهده آغاز کرد. وقتی برای اولین بار الگوی را می بینید میتوانید با احساس خود گفت که آیا احساس خوشی به شما میدهد یا نه . اگر الگوی به شما احساس خوشی ببخشد به احتمال زیاد الگوی خوبی باشد اگر بعضی الگوها به ما احساس خوبی میدهند از این روست که به انسجام بخشی ما کمک میکند و در حضور آنها با خودمان وحدت پیدا می کنیم . توجه به مفهوم کهن الگو و مفاهیم مرتبط به آن به این خاطر است که دغدغه ایجاد کیفیت مطلوب در فضای معماری به عنوان یکی از اصلی ترین موضوعات می باشد لذا با بررسی متون و نظریه های گوناگون در رابطه با کهن الگوها این پرسش مهم به وجهود می آید که معماری و شهر سازی کهن الگو گرا بیان شده چه ارزش های مثبت و چه نقاط مبهمی دارد.

موزه ، آرکی تایپی ، کهن الگو ، الگو ، الگوهای طراحی موزه