بهاره عرب کسمائی - دانشجو کارشناسی ارشد، مهندسی معماری،گروه معماری دانشگاه ارومیه
سجاد اکبری بالدرلو - عضو هیئت علمی گروه معماری، مهندسی معماری،گروه معماری دانشگاه اروم یه

پدیده ی خشونت خانگی علیه زنان نه تنها به عنوان آسیب ، نهاد یک خانواده را تحت تاث یر قرار می دهد بلکه به عنوان مشکلی اجتماعی باعث شیوع خشونت و گسترش آسیب های اجتماعی و فردی در سایر اعضاء خانواده نیز می گردد. این معضل مختص به ایران نبوده و همه کشورهای جهان نیز به نوعی با انواع این خشونت رو به رو هستند. عمدهی زنان خشونت دیده به دنبال پناهگاهی هستند که در ساعات اولیه گریز از خشونت به تنهایی یا همراه فرزندان به آن مکان مراجعه کرده و سپس از خدماتی حمایتی برخوردار گردند. اغلب مراجعین دارای آسیب های جسمی و روحی بوده، بنابراین طراحی خانه امنی که تامین کنندهی آرامش ، امنیت و ارائه دهنده تسهیلاتی برای داشتن زندگی بدور از خشونت و تنش با حفظ حریم شخصی باشد در عین ایجاد تعامل اجتماعی مثبت ، از اهمیت بسیاری برخوردار است . در نظر گرفتن مکانی برای آسیب دیدگان امور اجتماعی و ارائه خدمات به آنها از ادامه چرخه ی آسیب در جامعه جلوگیری می کند. پناهگاه بودن، امنیت فیزیکی و روانی بالا، اختصاص فضاهای آموزشی برای کسب مهارتهای زندگی ، دریافت خدمات مددکاری ، پزشکی ، روانپزشکی ، روانشناسی ، حقوقی ، ایجاد فضایی برای کسب مهارت در حرفه ای برای دستیابی به استقلال نسبی و توانمندسازی برای بازگشت به جامعه در دورهی اسکان موقت در خانه امن ، از الزامات طراحی چنین مجموعه ای نیز است . روش تحقیق در بخش نظری این پژوهش به صورت توصیفی - تحلیلی با مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته است . حاصل مطالعات دستیابی به مولفه های مشترک طراحی در دو بخش خانه امن و پایداری اجتماعی است .

خانه امن زنان، خشونت خانگی ، پایداری اجتماعی ، کارآفرینی