ارزیابی تاثیر تغییرات کاربری اراضی در تشدید کانون گردوغبار با کمک تصاویر ماهواره ای (مطالعه موردی : حوزه آبخیز کوپال)

امروزه، پدیده ی گردوغبار به یکی از جدی ترین مسائل محیط زیستی پیش روی بشر تبدیل شده است . در سده اخیر دخالت انسان، همواره یکی از عوامل اصلی تغییرات زیست محیطی بوده است . یکی از مهم ترین این اثرات محیطی ، تغییر کاربری اراضی و پوشش زمین بدون توجه به اثرات سوء آن بر منابع طبیعی می باشد. از طرف دیگر در سالهای اخیر پدیده گردوغبار همراه با ر وند شتابان توسعه ، صنعتی شدن، افزایش بی سابقه جمعیت و تغییر کاربری اراضی در استان خوزستان، تنش هوای محیط زیستی را در این منطقه دو چندان کرده است . هدف از این مطالعه بررسی نقش تغییرات کاربری اراضی حوزه آبخیز کوپال در تشدید کانون گردوغبار جنوب شرق اهوازمی باشد. در این تحقیق با استفاده تصاویر ماهوارهای لندست سالهای ۱۹۹۷ و ۲۰۱۷ تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین به وقوع پیوسته ، طی دوره زمانی ۲۰ ساله با استفاده از روش طبقه بندی حداکثر احتمال در منطقه مورد مطالعه به دست آمد. همچنین از آمار سازمان هواشناسی در ۲ ایستگاه سینوپتیک اهواز و رامهرمز از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۳ جهت پایش فراوانی وقوع توفانهای گردوغبار در منطقه مورد مطالعه استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از رشد اراضی بایر و کاهش شدید پهنه های آبی در طی دوره مطالعاتی در این تحقیق بوده است . بررسی های آماری نشان داد که از نظر مکانی ایستگاه اهواز از فروانی رخداد گردوغبار بیشتری نسبت به ایستگاه واقع در رامهرمز برخوردار می باشد. از نظر زمانی نیز رخداد گردوغبار در منطقه مورد مطالعه برای هر دو ایستگاه از روند افزایشی برخوردار شده است و این افزایش از سال ۲۰۰۸ به بعد قابل توجه است . در کل می توان گفت که افزایش اراضی بایر تحت تاثیر عوامل مختلف طبیعی و انسانی و به دنبال آن کاهش رطوبت خاک از مهم ترین دلایل ایجاد کانونهای داخلی گردوغبار در منطقه مورد مطالعه بوده است .