صیانت از حقوق شهروندی در پرتو مدیریت و کنترل آلودگیهای شهری

حقوق شهروندی مجموعه ای از حق هاست که در کنوانسیونهای بین المللی و در قوانین و مقررات داخلی در سطوح مختلف مورد حمایت قرار گرفته است . حق برخورداری شهروندان از محیط زیست سالم بخش قابل توجهی از حقوق شهروندی محسوب شده که به عنوان مصداق بارز نسل سوم حقوق بشر در نظام حقوقی ایران مورد توجه تقنینی قرار گرفته است . برای تحقق این حق شهروندی، مدیریت و کنترل آلودگیهای محیط زیست شهری اعم از آلودگی هوا،آب، خاک و آلودگیهای صوتی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است . در این راستا بخش های مختلف حاکمیت در ایران مسوولیت های قانونی متنوعی را پذیرفته اند. تحقق این بخش از حقوق شهروندی مستلزم تعهد کلیه ارکان حاکمیت به اجرای درست وظایف خود و همچنین تعهد نهادهای غیردولتی و مردم به رعایت تکالیف متقابل است . هدف پژوهش حاضر، بررسی ارکان اساسی حق بر محیط زیست سالم به عنوان یکی از مصادیق مهم حقوق شهروندی، نهادهای قانونی متولی تحقق آن و در نهایت آسیب شناسی وضعیت موجود و ارائه راهکارهای بهبود شرایط فعلی از طریق مدیریت و کنترل آلودگیهای شهری است .نوع تحقیق توصیفی -تحلیلی و روش آن کتابخانه ای از طریق مطالعه کتب و مقالات حقوقی و نیز قوانین و مقررات مختلف داخلی و بین المللی می باشد. نتیجه آنکه علیرغم اتخاذ تدابیر قانونی ، آنچه که در بسیاری از شهرهایکشور به ویژه کلانشهرها مشاهده میگردد تهدید حق حیات شهروندان به عنوان بخش اساسی حقوق شهروندی است . افزایش دائمی آلاینده ها و افزایش تنوع آنها وعدمروزآمد شدن مقررات جهت مقابله با آنها و نیز ضعف نگاه فنی در تدوین قوانین مربوط به آلودگی ها و نیز کلی گویی آنها بیانگر بخشی از ناتوانی قانونی دولت در مواجهه با آلودگی های شهری است .