محمد مویدی - دانشجوی ارشد پژوهش هنر دانشگاه سمنان

روایت و بازآفرینی وقایع و عناصر تاریخی در قالب متون ادبی و تصویری، یکی از رویه های رایج در هنر ایرانی -اسلامی بوده است . کما اینکه برخی ادبا ، نگارگران و همچنین راویان تاریخ در قالب روایت های مکتوب نگاره ها بدان پرداخته اند. از آن جمله می توان به کاخی به نام خورنق اشاره کرد که چگونگی اش در هفت پیکر نظامی و تصویری از ساختنش در نگاره کمال الدین بهزاد، تعریف و تصویر گشته است . اما بهرام بیضایی روایتگری دیگر در زمانه معاصر ما با خوانش و برداشتی دگرگون آنگاه روایت ساخته شدن و آمال و آرمان سازندگان این بنا را در قالب متن نمایشی ”مجلس قربانی سنمار” به نقل و بازخوانی در می آورد. در این جستار سعی بر آن است تا چگونگی بازآفرینی و شکلگیری این بنای تاریخی در میانه متن و زبان نمایشی این نمایشنامه ارتباط مضمونی این نمایش با متون دیگر همچون هفت پیکر نظامی مورد بررسی و تحلیل قرارگیرد.

کاخ خورنق ، حیره ، نعمان بن منذر، سنمار ، معمار، روایت