محمد بحیرایی - دانش آموخته دکتری مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
محسن گرامی - استاد گروه مهندسی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

در این مقاله یک اتصال صلب فولادی با استفاده از یک رویکرد جدید مورد بهسازی لرزه ای قرار گرفته است . در روش پیشنهادی با استفاده از حرارت دادن به بخشی از بال پایین تیر به همراه سوراخ های جان تیر، عملکرد اتصال تا حد زیادی بهبود یافته است . روش انجام تحقیق به این گونه است که ابتدا یک اتصال که آزمایشهای انجام شده بر آن در دست میباشد انتخاب و همان اتصال به روش اجزای محدود مدل شده است . پس از صحت سنجی مدل اجزای محدود، اتصال مورد نظر با استفاده از سوراخ های جان مورد بهسازی قرار گرفته است . سوراخهای جان به تعداد ۳ و قطر ۶ سانتی متر و به فاصله مرکز به مرکز ۱۰ سانتی متر در نزدیکی بال پایین در نظر گرفته شده است به طوری که فاصله اولین سوراخ از بر تیر برابر ۲۰ سانتی متر است . کانتورهای خروجی نشان دادند که مفصل پلاستیک در این حالت در بر تیر تشکیل و کمانش موضعی تیر در بال پایین و بالا نسبت به حالت پیش از بهسازی بهبود نیافته است . به این ترتیب نیاز به تضعیف بیشتر تیر در فاصله ی مشخص از بر تیر بود که به جای سوراخ بیشتر در جان تصمیم به ایجاد پیش گرمایش در بال تیر گرفته شد. به این ترتیب که با افزایش دما تا حد ۱۰۵۰ درجه با سرعت بالا و کاهش این دما به صورت تدریجی بال تیر به صورت موضعی تضعیف میشود. نتایج تحلیل نشان دادند که محل مفصل پلاستیک به فاصله ۴۵ سانتی متر از بر تیر تشکیل شده است . از نقطه نظر استهلاک انرژی نیز اتصال با سوراخ جان و بال با چرخش بیشتر و تغییر شکل بیشتر در نزدیکی اتصال انرژی بیشتری را مستهلک میسازند. به علاوه شاخصهای خسارت در بالهای تیر عموما به مقدار ۵/ برابر کاهش یافته است که این بسیار مطلوب است .

بهسازی لرزه ای ، قاب خمشی فولادی ، حرارت بال، سوراخ جان