فاطمه سادات حسینی نژاد - دکترای برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه شهید بهشتی
حسن اکبری - دانشیار گروه معماری، دانشگاه محقق اردبیلی

مشارکت به عنوان درگیر شدن مردم در فرایندهای تصمیم گیری ، اجرا و ارزیابی برنامه ها تعریف شده است . مشارکت مردمی در برنامه ریزی شهری به معنای شرکت نمودن فعال، آگاهانه ، ارادی ، کارا و سازمان یافته عناصر جامعه شهری (افراد، گروه ها، نهادها و بخش های دولتی ، عمومی و خصوصی ) در دستیابی به اهداف جمعی است . هدف از این پژوهش ، شناسایی نحوه کاربست انگاشت مشارکت مردمی برنامه ریزی شهری و منطقه ای کشور سوئد به عنوان یک کشور توسعه یافته است . به این منظور ساختار سازمانی و حقوقی برنامه ریزی با تاکید بر برنامه ریزی شهری /منطقه ای و برنامه های شهری مورد بررسی قرار گرفته و بر اساس ادبیات موضوعی ، نحوه پرداختن به مشارکت مردمی در سیستم برنامه ریزی این کشور مورد تحلیل واقع شده است . نتایج تحقیق نشان می دهد که در کشور سوئد، ساختار برنامه ریزی غیرمتمرکز و قوانین الزام آور برای درگیر نمودن مردم در مراحل مختلف فرایند برنامه ریزی در سطوح ملی تا محلی ، تا حدود زیادی منطبق بر ویژگی های دموکراسی مشارکتی است و عموم مردم در فرایند توسعه پایین به بالا، دارای مسوولیت و تاثیرگذاری هستند. دستاورد این پژوهش ، قابلیت به کارگیری آن به عنوان نمونه ای از برنامه ریزی دموکراتیک مبتنی بر مشارکت مردمی در برنامه ریزی شهری و منطقه ای می تواند مورد استفاده قرارگیرد.

مشارکت مردمی ، دموکراسی ، نظام برنامه ریزی ، ساختار حقوقی ، ساختار سازمانی