تحلیل مکان گزینی پناهگاه های شهری با رویکرد پدافند غیر عامل (مطالعه موردی : شهر ارومیه )

شهرها به عنوان مراکز تجمع سرمایه های مادی و انسانی ، در زمان بحران خسارات فراوانی را متحمل می شوند. لذا توجه به بحث پدافند غیرعامل می تواند م یزان خسارات ناشی از حوادث را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. پدافند غیرعامل ازجمله موضوعاتی است که در سال های اخیر در طرح ها و برنامه های شه ری موردتوجه قرارگرفته است . یکی از سیاست های پدافند غیرعامل در تمام کشورها به طور عام و کشور ایران به طور خاص، ساخت پناهگاه های شهری در جهت صیانت از جان شهروندان و کاهش آسیب ها در حوزه ی انسانی می باشد. این پژوهش باهدف ارائه ی یک رویکرد پدافند غیرعامل در مک انیاب ی پناهگاه ، مشخص کردن و استفاده از معیارهایی جهت انتخاب بهترین پناهگاه به منظور اسکان موقت تدو ین گردیده است . روش انجام تحقیق توصیفی -تحلیلی بوده و اطلاعات موردنیاز به روش کتابخانه ای و میدان ی گردآور ی شده اند. نتایج حاصل از پژوهش نشان م ی دهند نقاطی از شهر که دارای فضاهای باز کافی و در عین حال سازگار با کاربر ی های اطراف می باشند، دارای پتانسیل نسبتا بهتری برای استقرار آسیب دیدگان هستند.با تلفیق لایه های مختلف کاربری ها ی تاثیرگذار، نقشه نهایی فضاهای بهینه جهت احداث پناهگاه های شهری در ۵ دسته از بسیار خوب تا بسیار ضعیف تقسیم بندی و ۹ مکان پیشنهادی برای این امر در نظر گرفته شده است که در این میان فضاهای سبز، اراضی بایر و مدارس، بیشترین امتیاز جهت اسکان موقت را دارا می باشند؛ لذا ۴ پارک در سطح شهر، ۱ مدرسه و مابقی فضاهای باز و بایر بدین منظور اولویت یافته اند.