پهنه بندی پارامترهای اساسی طراحی سامانه های آبیاری بارانی مبتنی بر نتایج آزمایش های آب و خاک با استفاده از زمین آمار (مطالعه موردی: دشت های شهرستان اسلام آباد غرب)
عنوان مقاله: پهنه بندی پارامترهای اساسی طراحی سامانه های آبیاری بارانی مبتنی بر نتایج آزمایش های آب و خاک با استفاده از زمین آمار (مطالعه موردی: دشت های شهرستان اسلام آباد غرب)
شناسه ملی مقاله: JR_JISE-45-4_009
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JISE-45-4_009
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیامک ارشدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
بهمن فرهادی بانسوله - استادیار گروه مهندسی آب، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
فرهنگ سرگردی - استادیار گروه مهندسی آب، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
شاهرخ فاتحی - استادیار پژوهش، بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران.
خلاصه مقاله:
سیامک ارشدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
بهمن فرهادی بانسوله - استادیار گروه مهندسی آب، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
فرهنگ سرگردی - استادیار گروه مهندسی آب، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
شاهرخ فاتحی - استادیار پژوهش، بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران.
حداکثر دبی آبپاش، حداکثر دور آبیاری و نیاز آبشویی از عوامل پایهای طراحی سامانههای آبیاری بارانی هستند که بر اساس خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آب و خاک تعیین میگردند. هدف از این مطالعه تهیه نقشه مکانی پارامترهای مذکور در دشت های شهرستان اسلام آباد غرب واقع در استان کرمانشاه است. در این مطالعه از نتایج آزمایش های آب و خاک ۲۶۱ طرح آبیاری بارانی که منبع تامین آب آنها چاه کشاورزی بوده است استفاده شد. نقشههای مربوط به خصوصیات آب و خاک و همچنین پارامترهای پایهای محاسبه شده با روشهای درون یابی کریجینگ و وزن دهی عکس فاصله (IDW) برای شبکههای ۱۰۰ متری تهیه گردید. نتایج پهنهبندی شوری آب زیرزمینی بر اساس روشهای میانیابی کریجینگ و IDW بهترتیب بیانگر این بود که ۱۰۰ و ۹۷ درصد آب زیرزمینی منطقه دارای هدایت الکتریکی کمتر از ۷۰۰ میکرو زیمنس بر سانتیمتر هست. نفوذپذیری نهایی خاک در مناطق غربی شهرستان که خاک آن دارای درصد رس بیشتری بود، کمتر از سایر مناطق بود. کمترین مقدار برای حداکثر دبی آبپاش در شبکه ۲۰*۲۰ متری در روشهای کریجینگ و IDW بهترتیب ۹۵/۰ و ۵۷/۰ لیتر در ثانیه محاسبه گردید. نتایج بیانگر این است که ازنظر کیفیت آب محدودیتی برای استفاده از آبهای زیرزمینی منطقه برای آبیاری وجود ندارد. با توجه به اینکه کسر آبشویی کمتر از ده درصد محاسبه شد نیازی به در نظر گرفتن کسر آبشویی در محاسبات آبیاری نیست. با توجه به نتایج به دست آمده و نقشههای تهیه شده میتوان بدون انجام آزمایش های آب و خاک جدید، نسبت به طراحی سامانههای آبیاری بارانی در دشتهای مورد مطالعه اقدام نمود.
کلمات کلیدی: آبیاری تحت فشار, زمین آمار, سامانه اطلاعات جغرافیایی, کیفیت آب, میان یابی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1614836/