معصومه اسماعیلی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه پیام نور .تهران.ایران.
حسین زارع - استاد گروه روانشناسی. دانشگاه پیام نور. تهران.ایران
احمد علی پور - استاد گروه روانشناسی. دانشگاه پیام نور. تهران.ایران
محمد اورکی - دانشیارگروه روانشناسی. دانشگاه پیام نور. تهران

پژوهش حاضر با تاکید بر مدل CaR-FA-X ویلیامز ، در قالب یه مدل علی به بررسی نقش واسطه ای حافظه سرگذشتی بیش کلی گرا در رابطه بین نقص در کارکردهای اجرایی با حل مساله ناکارآمد در افراد افسرده می­پردازد. روش: نمونه پژوهش شامل ۵۶ فرد مبتلا به افسردگی اساسی که به روش نمونه گیری زمانی در دسترس در فاصله زمانی اردیبهشت ۹۶ تا مهر۹۶ انتخاب شدند، بودند. جهت گردآوری داده ها ، پس از تشخیص افسردگی اساسی توسط روانشناس، از آزمون حافظه شرح حال (سرگذشتی) ،آزمون حل مسئله وسیله-غایت و نرم افزار کارتهای ویسکانسین استفاده شد. جهت تحلیل داده­های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss و ایموس و روش تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات  ساختاری استفاده شد.یافته­ ها:  نتایج نشان داد اثر مستقیم کارکرد اجرایی بر حل مسئله  با مقدار ۲۸۳/۰ در سطح ۰۵/۰ معنی دار نیست. اثر غیرمستقیم کارکرد اجرایی بر حل مسئله  با مقدار۱۳۰/۰ در سطح ۰۵/۰ معنی دار است. اثر کل کارکرد اجرایی بر حل مسئله  ۴۱۳/۰ است که در سطح ۰۵/۰ معنی دار است. بنابراین با توجه به عدم معناداری اثر مستقیم و معناداری اثر غیر مستقیم، حافظه سرگذشتی به­عنوان متغیر میانجی کلی در تاثیر بین کارکرد اجرایی بر حل مسئله  است. نتیجه گیری: بنابراین پژوهش حاضر با تایید مدل CaR-FA-X ویلیامز، نشان داد که افراد افسرده به دلیل خلق منفی و نقص در کارکردهای اجرایی ، در بازیابی خاطرات سرگذشتی به طور اختصاصی دچار مشکل می­شوند و  این مشکل در بازیابی، حل مسائل و مشکلات آنها را نیز تحت تاثیر قرار می­دهد و باعث می شود که راه     حل­های کمتر موثری را تولید کنند. بنابراین بیش کلی گرایی از حافظه سرگذشتی به عنوان یک مکانیسم واسطه ای در رابطه بین نقص در کارکرد اجرایی و حل مساله ناکارآمد در افراد افسرده عمل می­کند.

نقص در کارکرد اجرایی, حل مساله ناکارآمد, حافظه سرگذشتی بیش کلی گرا