امیر امین یزدی - کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
الهه سیدکابلی - استاد روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
حسین کارشکی - دانشیار روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه آموزش مادران بر اساس مدل تحولی تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط، بر کاهش مشکلات توجه/ بیش فعالی کودکان پیش دبستانی با نشانه های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودک پسر ۴ تا ۶ ساله با نشانه های نارسایی توجه/ بیش فعالی در شهر سرخس بود. به این منظور ۳۰ مادر که کودک پسر ۴ تا ۶ ساله با نشانه های نارسایی توجه/ بیش فعالی داشتند به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور ارزیابی نشانه ها از مقیاس درجه بندی کانرز دو فرم (والد و معلم) و مصاحبه بالینی استفاده شد. و برای ارزیابی هوش از نسخه سوم آزمون هوش وکسلر کودکان استفاده شد. سپس مادران به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش آموزش های مبتنی بر رویکرد تحول یکپارچه را دریافت کردند، درحالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. یافته ها: تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامه آموزش مادران با تکیه  بر الگوی تحولی تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط، باعث کاهش مشکلات توجه/ بیش فعالی در کودکان پسر پیش دبستانی با نشانه های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی می شود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها پیشنهاد می شود از این الگوی تحولی به عنوان مدلی جامع و همه جانبه در درمان مشکلات گوناگون هیجانی و رفتاری استفاده شود.

Mothers training, Developmental Individual-Difference Relationship-based model, Attention Deficit Hyperactivity Disorder, Preschool children., آموزش مادران, رویکرد تحولی تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط, اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی, کودک پیش بستانی