فاطمه خنیده - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
معظم حسن پور اصیل - استاد، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
سید محمدرضا احتشامی - استادیار، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

هدف از این تحقیق بررسی اثر کودهای زیستی و تغذیه از طریق محلول غذایی (هوگلند پایه) بر خصوصیات کمی و کیفی دو رقم بگونیا همیشه گلدار (Senator deeprose و Sprint rose) صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در بیست تیمار با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل، محلول غذایی (هوگلند پایه)، سودوموناس (Pseudomonas fluorescens Strain ۱۶۹)،  ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum Strain ۱۲) و تلفیق سودوموناس و ازتوباکتر و غلظت های مختلف محلول غذایی و دو رقم بگونیا بودند. عدم استفاده از کود زیستی و محلول غذایی، به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین سطح برگ (۶۹/۳۶ میلی متر مربع) در کاربرد سودوموناس و ازتوباکتر و ۷۵ درصد نیتروژن مشاهده شد. بیشترین وزن تر شاخساره (۱۸/۱۱۷ گرم) و بیشترین وزن خشک شاخساره (۱۲/۴ گرم)، با کاربرد سودوموناس و ازتوباکتر و ۷۵ درصد نیتروژن و فسفر بود. همچنین بیشترین فسفر شاخساره (۳۴/۰ درصد) مربوط به تیمار سودوموناس و ازتوباکتر و ۱۰۰درصد فسفر بود و بیشترین کلروفیل های برگ ها (۱۲/۱۳ میلی گرم درگرم وزن تر) مربوط به تیمار ازتوباکتر و ۱۰۰ درصد نیتروژن بود. تیمار سودوموناس و ازتوباکتر و ۷۵ درصد فسفر با ۳۸/۴۱ میلی گرم درگرم وزن تر بیشترین میزان آنتوسیانین های گلبرگ ها را داشت. در مجموع تیمار سودوموناس و ازتوباکتر و ۷۵ درصد نیتروژن و سپس تیمار هوگلند پایه بهترین تیمار بودند. بر این اساس استفاده توام باکتری سودوموناس و ازتوباکتر به همراه غلظت های کمتر عناصر غذایی منجر به بهبود معنی دار برخی صفات کمی و کیفی در بگونیا شد. ضمن اینکه دو رقم گل بگونیا Senator deeprose و Sprint rose در پاسخ به تیمارهای مشابه، واکنش متفاوتی از خود نشان دادند.

ازتوباکتر, بگونیا, تلقیح ریشه, سودوموناس