لیلی وفادار ینگجه - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
روح اله امینی - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

اثر تیمارهای مختلف کودی بر عملکرد باقلا (Vicia faba L.) در کشت مخلوط با بادرشبو (Dracocephalum moldavica)، در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال زراعی ۱۳۹۳ مطالعه گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل نوع کشت در پنج سطح کشت خالص باقلا، کشت خالص بادرشبو و کشت مخلوط با نسبت های ۱:۱، ۲:۲ و ۴:۲ بادرشبو-باقلا و فاکتور دوم شامل نوع کود در سه سطح کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی اوره+ سوپرفسفات ­تریپل، کود زیستی ازتو بارور+ بارور ۲+ ۵۰ درصد کود شیمیایی و ورمی­کمپوست بودند. نتایج نشان داد بیشترین شاخص کلروفیل برگ و تعداد برگ در بوته با کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی به­دست آمد. در بین کشت­های مخلوط بیشترین ارتفاع بوته (۸/۵۶ سانتی­متر) در تیمار ۱:۱ مشاهده شد. تیمار مصرف ۱۰۰ درصد کود شیمیایی بیشترین اثر را در افزایش وزن صد دانه و شاخص برداشت نسبت به سایر تیمارهای کودی داشت. بیشترین تعداد نیام در بوته (۵۲/۳) مربوط به کشت خالص باقلا و کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی بود. بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح اشغالی به کشت خالص باقلا (۲/۲۵۹ گرم در متر مربع) و در بین تیمارهای کودی به تیمار مصرف ۱۰۰ درصد کود شیمیایی (۱/۲۰۲ گرم در متر مربع) تعلق داشت. در کلیه تیمارها، نسبت برابری زمین (LER) و مجموع ارزش نسبی (RVT) بالاتر از یک بودند و بیشترین میزان این شاخص ها در کشت مخلوط نواری ۲:۲ باقلا-بادرشبو حاصل شد.

باقلا, عملکرد دانه, کشت مخلوط جایگزینی, کودهای زیستی, نسبت برابری زمین