جواد شویکلو - Department of Corrective Exercises and Sports Injuries, School of Physical Education and Sport Sciences, University of Guilan, Rasht, Iran
خدیجه ایران دوست - Department of Sport Sciences, School of Social Sciences, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran
علی اصغر نورسته - Department of Corrective Exercises and Sports Injuries, School of Physical Education and Sport Sciences, University of Guilan, Rasht, Iran
حسن دانشمندی - Department of Corrective Exercises and Sports Injuries, School of Physical Education and Sport Sciences, University of Guilan, Rasht, Iran

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه میزان کارایی سیستم های حسی درگیر در کنترل پاسچر ناشنوایان و نابینایان مادرزادی است. روش: مطالعه حاضر از نوع مقطعی مقایسه ای است، جامعه آماری پژوهش را کلیه ناشنوایان و نابینایان شهرستان قزوین تشکیل می دهند که از بین آنها با توجه به معیارهای ورود و عدم ورود به مطالعه، تعداد ۲۱ دانش آموز ناشنوای مادرزادی (۱۱ پسر و ۱۰ دختر) و ۱۹ دانش آموز نابینای مادرزادی (۱۰ پسر و ۹ دختر) به صورت نمونه گیری هدفمند بررسی شده اند. از آزمون کنترل پاسچر ناشنر برای به دست آوردن میزان کارایی هر یک از سیستم های حسی درگیر در کنترل پاسچر استفاده شده است. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل در نرم افزار SPSS و سطح معنی داری ۰۵/۰ تجزیه وتحلیل شده است. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، در وضعیت بدون ایجاد تداخل حسی (۰۰۳/۰p=) و وضعیت غالب بودن سیستم بینایی (۰۰۴/۰p=) گروه ناشنوایان دارای عملکرد بهتری در حفظ تعادل بودند، اما در وضعیت غالب بودن سیستم حس پیکری (۰۰۱/۰p=) و غالب بودن سیستم دهلیزی (۰۰۱/۰p=)، نابینایان عملکرد بهتری نسبت به ناشنوایان نشان داده اند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که در نبود سیستم بینایی افراد نابینا بیشترین وابستگی را به سیستم حس پیکری پیدا می کنند، درحالی که افراد ناشنوا برای حفظ تعادل بیشتر به داده های حاصل از اطلاعات بینایی متکی هستند و سیستم حس پیکری نقش دوم را در این افراد بازی می کند.

Keywords: Somatosensory, Visual system, Vestibular system, Congenitally deaf and blind, حسی پیکری, سیستم بینایی, سیستم دهلیزی, ناشنوایان و نابینایان مادرزادی