مجتبی صالحی حیدر آباد - behzisti
علی عیسی زادگان - Urmia University
فرزانه میکائیلی منیع - Urmia University

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی تقلید حرکتی غیرگفتاری بر طول گفتار کودکان ۸-۱۶ ساله دارای اختلالات طیف اتیسم صورت گرفت. روش: جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم رده سنی ۸-۱۶ ساله شهرستان میاندوآب تشکیل دادند که از بین آنها ۳۰ کودک به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جای داده شدند. طرح پژوهش، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. در این پژوهش از مقیاس درجه بندی کودکان دارای اتیسم (CIRS)، بسته تقلید حرکتی غیرگفتاری و بسته تصاویر داستان های کوتاه استفاده شد. از روش اندازه گیری مکرر نیز برای تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که تقلید حرکتی غیرگفتاری در سطح ۰۱/۰ P≤در افزایش طول گفتار کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم موثر است. نتیجه گیری: با توجه به مزایای تقلید حرکتی غیرگفتاری در درمان کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم پیشنهاد می شود این روش درمانی در کنار روش های مرسوم در زمینه اتیسم به والدین و معلمان کودکان اتیسم آموزش داده شود.

Non-verbal motor imitation, Length of utterance, Autism, تقلید حرکتی غیر گفتاری, طول گفتار, اوتیسم.