فائزه جعفری سیاوشانی - دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
احمد برجعلی - دانشیارگروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
علیرضا کیامنش - استاد تحقیق و ارزشیابی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل جهت پیشبینی احساس تنهایی بر اساس سبکهای دلبستگی مادران با واسطه گری مشکلات تنظیم هیجانی دختران نوجوان دبیرستانی انجام شد. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. در این پژوهش جامعه آماری را دانش آموزان پایه نهم (و مادرانشان) در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ تشکیل دادهاند که در مجموع ۲۷۸دانش آموز دختر ومادرانشان (۵۵۶نفر)مورد مطالعه قرار گرفتند. روش نمونه گیری پژوهش، روش نمونه گیری خوشه ای بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل، سبک دلبستگی کولینز و مقیاس دشواریهای تنظیم هیجانی گراتز و رومر استفاده شد. همچنین بهمنظور طراحی یک مدل مناسب از تحلیل مسیر برای پیشبینی احساس تنهایی در دانش آموزان استفاده شده است. نتایجپژوهش حاضر نشان داد که با افزایش سبک دلبستگی اضطرابی مادران و مشکالت تنظیم هیجانی، احساس تنهایی دختران افزایش یافته است و با افزایش سبک دلبستگی نزدیکی، احساس تنهایی کاهش یافته است. در واقع بین سبکهای دلبستگی و مشکلات تنظیم هیجانی با احساس تنهایی رابطه وجود دارد و تنها رابطه بین سبک دلبستگی وابستگی و احساس تنهایی معنی دار نبود. در نتیجه میتوان گفت که یافته های این پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی احساس تنهایی از برازش خوبی برخوردار است و تاثیر این ارتباط بدین اندازه است که زمینه رشد مطلوب و یا آماده سازی بستر نامطلوب برای ایجاد احساس تنهایی را در زندگی نوجوان فراهم میسازد.

احساس تنهایی, سبک دلبستگی, مشکلات تنظیم هیجانی