ندا عموزاد مهدیرجی - کارشناس ارشد علوم تربیتی، تکنولوژی آموزشی، مدرس دانشگاه فرهنگیان و آموزگار پایه سوم ابتدایی، دبستان پسرانه شاهد (مرحوم اکبرپور)، اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ ساری
مهجبین محمدی کیادهی - کارشناس ارشد علوم تربیتی، برنامه ریزی درسی، آموزگار پایه چهارم ابتدایی، دبستان پسرانه شاهد (مرحوم اکبرپور)، اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ ساری
محبوبه مدرسی - کارشناس ارشد علوم تربیتی، برنامه ریزی درسی، آموزگار پایه دوم ابتدایی، دبستان پسرانه شاهد (مرحوم اکبرپور)، اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ ساری
معصومه عبادتی آبندانسری - کارشناس ارشد علوم تربیتی، برنامه ریزی درسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان و مدیر دبستان پسرانه شاهد (مرحوم اکبرپور)، اداره آموزش و پرورش ناحیه ۲ ساری

ارزشیابی موثرترین وسیله یادگیری و یکی از عوامل موثر در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. شیوه ارزشیابی معلم عاملی است که دانش آموزان را برای پرورش کمیت و کیفیت تلاش تحصیلی بر می انگیزد. نظام ارزشیابی آموزش ابتدایی کشورمان طی دهه های اخیر دگرگون شده و تغییراتی در محتوا، ساختار و روش های اجرایی آن به وجود آمده است. در این راستا، مطالعه حاضر جهت مقایسه روش های ارزشیابی سنتی و توصیفی، بررسی نقاط ضعف و قوت ارزشیابی توصیفی به روش تحقیق اسنادی-توصیفی صورت گرفته است. تفسیر و تحلیل کیفی اطلاعات جمع آوری شده از مطالعات پیشین حاکی از این بود که روش های ارزشیابی سنتی از دیدگاه های مختلف دارای نقاط ضعف و قوت می باشند. در اجرای ارزشیابی توصیفی تلاش می شود تا با تاکید بر ارزشیابی عملکردی، ارزشیابی تکوینی و نیز بازخورد توصیفی، شرایط بهتری برای یادگیری و ارزیابی فراهم شود. لذا، انتظار می رود که در کنار نقاط ضعف، این نظام ارزشیابی در انگیزش و عملکرد تحصیلی، نگرش ها و باورهای دانش آموزان تاثیر مثبتی داشته باشد. با توجه به چالش های موجود، راهکارهایی برای بهبود ارائه شده است.

ارزشیابی توصیفی، ارزیابی، بازخورد، مدارس ابتدایی