ثنا افشاری - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
شهرام واحدی - استاد، گروه علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
علی قره داغی - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان دختر قربانی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع طرح تک آزمودنی با چندین خط پایه و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بود که از میان آنها ۳ نفر بر اساس معیارهای ورود و خروج به پژوهش به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به مدت ۱۲ جلسه تحت مداخله طرحواره درمانی و ۲ و ۴ هفته پس از پایان مداخله نیز مورد پیگیری قرار گرفتند. داده ها در سه مرحله خط پایه، درمان و پیگیری با استفاده از پرسش نامه فرم کوتاه طرحواره یانگ جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از عملکرد دانش آموزان در مراحل خط پایه، مداخله و پیگیری با استفاده از روش تحلیل دیداری نمودارها، روش درصد داده های غیرهمپوش (PAND) و درصد بهبودی استفاده شد. یافته ها نشان داد که بعد از مداخله اثر طرحواره درمانی بر بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان قربانی دختر معنادار بود .(p<۰/۰۱) بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت که طرحواره درمانی روش مداخله مناسبی برای بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان قربانی دختر است.

طرحواره درمانی، طرحواره های ناسازگار اولیه، دانش آموزان قربانی