مرتضی نقی پور - دانشیار دانشکده عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
شاهین لعل عارفی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکده فنی و مهندسی ،دانشگاه شمال آمل
مهدی نعمت زاده - دانشجوی دکتری سازه، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

در طراحی و ساخت سازه های دریایی مانند اسکله ها استفاده از یک سازه سبک با مقاومت خوردگی بالا و هزینه پایین حائز اهمیت می باشد. در این راستا ماده WPC ساخته شده از خرده های چوب و رزین بصورت فشرده استفاده شده است که علاوه بر مزیت های اقتصادی، خصوصیات مکانیکی مناسبی دارد. برای کنترل تغییر شکل زیاد تیرهای ساخته شده از WPC، از روق های کامپوزیت FRP استفاده شده است. بدین منظور برای جلوگیری از پدیده جداشدگی، روش تازه شیارزنی در قسمت های تحتانی تیرها بکار گرفته شده است. در تحقیق حاضر 10 نمونه بصورت I شکل با مشخصات هندسی و مکانیکی یکسان مورد آزنایش قرار گرفته اند. در ابتدا بر روی سطح نمونه ها شیارهایی شامل شیار طولی و عرضی ایجاد شده و سپس داخل شیارها به طور کامل توسط چسب اپوکسی پر گردیده اند. تمامی تیرها با دو لایه از ورق GFRP ، تعبیه شده در قسمت تحتانی مسلح شده و تحت ازمایش 4 نقطه ای قرار گرفتند. در این مطالعه شیارهایی با اشکال متفاوت در نظر گرفته شده اند تا اثر ان بر رفتار تیرها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از شیار طولی، جداشدگی سطحی ورق را به مقدار مناسبی به تعویق انداخت و مقاومت را بهبود بخشید.

وwpc ، ورق کامپوزیتی FRP، آماده سازی سطحی، جدادگی سطحی، روش شیارزنی