کامبیز جوانرویی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مواد ومتالورژی، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
حمید خرسند - دانشیار، مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مواد و متالورژی، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
سارا خمسه - دانشیار، مهندسی مواد گرایش نانو، پژوهشکده پوشش های سطح و فناوری های نوین، گروه پژوهشی نانوفناوری مواد، پژوهشگاه رنگ
بهرام رمضانزاده کراتی - دانشیار، مهندسی پلیمر، صنایع رنگ. پژوهشگاه رنگ

هدف از پژوهش حاضر امکان سنجی استفاده از پوشش های کامپوزیتی (Nb: (a-C تهیه شده با روش کندوپاش مغناطیسی(حداکثر تا ۲میکرون) به منظور بهبود خواص مکانیکی فولاد زنگ نزن ۳۰۴ می باشد. این دسته از پوشش ها گزینه ای مناسبجهت اصلاح سطحی آلیاژهای فلزی می باشند. مشکل اصلی این پوششها ایجاد تنش داخلی زیاد و عدم چسبندگی مناسبپوشش بر سطح زیرلایه های فلزی می باشد. تهیه پوشش های کامپوزیتی حاوی کربن بی شکل و فلزات (علی الخصوص فلزاتواسطه) روشی معمول جهت حل مشکل چسبندگی می باشد. از طرفی با انتخاب مناسب عنصر اضافه شونده می توان خواص آنعناصر را هم به پوشش کامپوزیتی اضافه کرد. در مطالعه حاضر عنصر نایوبیوم به عنوان عنصری سخت و دیرگداز به ساختار کربنبی شکل اضافه شده است. آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) پوشش ها نشان داد که ساختار فازی پوشش های حاوی مقادیرمختلف از عنصر نایوبیوم شامل فاز الماس هگزاگونال می باشند. بررسی سختی این پوشش ها نشان داد که ورود عنصر نایوبیوممنجر به بهبود سختی تا ۲۹ گیگاپاسکال پوششها شده است. رابطه مستقیمی بین مقدار فاز الماس موجود در پوشش ها و خواصمکانیکی پوشش ها بدست آمد.

پوشش های نانوکامپوزیتی (Nb: (a-C، فولاد زنگ نزن،کندوپاش مغناطیسی، سختی، الماس هگزاگونال