هنگامه ترویجی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ا یران
محسن حیدری - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ا یران
غلامرضا موسوی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ا یران
سکینه شکوهیان - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ا یران

بخشی از آب مورد استفاده در بخش خانگی معمولا برای طبخ برنج نیز استفاده میشود و لذا آلودگی آن از طریق مصرف محتوای آب برنج طبخ شده نیز وارد بدن میشود. بنابراین، هدف این مطالعه ارزیابی ریسک بهداشتی منتسب به فلزات سنگین موجود در آب مورد استفاده برای طبخ در روستاهای استان مازندران بود. محتوای فلزات آب مورد مصرف در روستاهای استان مازندران سنجش گردید. از طریق محاسبه، با درنظر گرفتن محتوای فلزات در آب مورد استفاده برای طبخ و محتوای رطوبت افزوده شده به برنج طبخ شده، ریسکهای سرطانزایی و غیرسرطانزایی منتسب به این فلزات با استفاده از شبیه سازی مونت کارلو ارزیابی گردید. ریسک غیرسرطانزایی منتسب به آرسنیک، سرب و کروم به ترتیب در رنج ۵ -۱۰×۳۱/۲ تا ۵-۱۰×۳۶/۳، ۱۰-۶×۲۰/۹ تا ۵-۱۰×۳۳/۱ و ۶-۱۰×۲۸/۴ تا ۶-۱۰×۴۲/۶ بود. مقادیر ریسکهای سرطانزایی مرتبط با بلعیدن آب همراه با برنج طبخ شده برای آرسنیک و کروم به ترتیب در رنج ۹-۱۰×۲۷/۱ تا ۹-۱۰×۹۹/۷ و ۱۰-۱۰×۱۲/۸ تا ۹-۱۰×۹۳/۴ بودند. نتایج مطالعه نشان داد که خوشبختانه در مناطق روستایی مازندران، فلزات موجود در آب مورد استفاده برای طبخ برنج ریسکهای بهداشتی قابل توجهی ایجاد نمی کنند. بطور کلی، توصیه میشود در مطالعات بر روی آلودگی آب مورد استفاده در بخش خانگی، به مسیر مواجهه از طریق مصرف محتوای آب برنج نیز توجه شود.

محتوای آب برنج طبخ شده، فلزات سنگین، ریسک بهداشتی، روستاهای مازندران