بهروز جانی پور - استادیار دانشگاه تهران

هر چند در بسیاری از شهرهای کشور ایران بافت های تاریخی ارزشمندی وجود دارد که حفظ آنان بسیار مهم بوده و نیازمند کارهای علمی گسترده ای است ، لیکن به همان اندازه نیز بافت های فرسوده فاقد ارزش های کالبدی وجود دارد که به هنگام سازی آن نیز نیازمند کارهای علمی گسترده ای است . در برخی از مناطق کلان شهر های مهمی چون تهران و تبریز و اصفهان و مشهد و... بیش از ۹۰ درصد بافت مسکونی آن ها به شدت فرسوده و غیر قابل استفاده و حتی خطرناک است . فرسودگی خانه ها و بافت های متراکم و فرسوده شهری علاوه بر مخاطرات کالبدی ، معضلات شدید زیست محیطی را برای جمعیت فراوانی از کشور فراهم نموده است . این مسئله مهم و خطرناک، رسیدگی فوری در بازسازی بافت های فرسوده شهری را با اهمیت کرده است . این مقاله با هدف افزایش تعاملات اجتماعی در به کارگیری مشارکت اهالی و همچنین سرمایه گذاران، به منظور کمک به نوسازی بافت های فرسوده تدوین شده است . روش پژوهش در این مقاله توصیفی -تحلیلی است . داده ها و اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای گردآوری شده است . نتیجه گیری نهائی نیز مدتاع بر این راهکار استوار است که برای افزایش تعاملات اجتماعی در بین ساکنین مجتمع ، می بایست فضاهای سبز، تئاتر روباز، حوضچه ها، صندلی ومبلمان شهری ، فضای بازی کودکان و جدا کردن مسیر پیاده از سواره برای برخوداری اهالی از رفاه در حین فعالیت های روزمره را طراحی کرد.

بافت ناپایدار، سازمان نوسازی شهری ، شاخص های فرسودگی ، ریز دانگی ، تراکم تشویقی .