حسین حسنی - استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.

پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی نقش و جایگاه آموزش و پرورش در توسعه و ترویج فرهنگ اسلامی- ایرانی عفاف و حجاب بپردازد. روش این پژوهش توصیفی -تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات به روش اسنادی (منابع دست اول و اسناد نوشتاری و الکترونیکی) و کتابخانه ای بود که برای انجام آن مجموعه اهداف، راهکارها و راهبردها، اولویتها، اقدامات و رهنمودهای ارائه شده در مجموعه قوانین و اسناد بالادستی (شامل قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، سند برنامه درسی ملی جمهوری اسلامی ایران، سند نقشه مهندسی فرهنگی کشور، سند دانشگاه اسلامی، قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی، سند چشم انداز بیست ساله و سیاستهای کلی نظام جمهوری اسلامی ایران در افق ۱۴۰۴ هجری شمسی، سند نقشه جامع علمی کشور، قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (۱۳۹۶-۱۴۰۰ پیرامون عفاف و حجاب مورد واکاوی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان میدهد در غالب اسنادبالادستی نظام آموزش و پرورش کشور به خوبی به مساله عفاف و حجا و حیا پرداخته شده است و به مجموعهای از راهبردها، اقدامات و راهکارها در کنار اهداف کلان ملی نیز ارائه شده است. جستجوی واژه های عفاف، حجاب، حیا در (سند چشم انداز بیست ساله و سیاستهای کلی نظام و قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه) به عنوان اسناد بالادستی نظام آموزش و پرورش کشور اگرچه نشان داد در این اسناد کلان ملی، صراحتا به موضوع عفاف و حجاب پرداختهنشده است، با این وجود مضمون و محتوای بخشهای فرهنگی این اسناد گویای تاکید بر این موضوع عفاف و حجاب است.

آموزش و پرورش، فرهنگ اسلامی، عفاف، حجاب، حیا، اسناد بالادستی