فاطمه اسدی درباغی - دانشجوی کارشناسی ارشد، پدافند غیرعامل گرایش طراحی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران

پل ها در زمان بروز جنگ، از مهم ترین اهداف دشمن به جهت انهدام و انجام حملات انفجاری محسوب می گردند. انهدام پل ها منجر به کاهش قابل توجه دسترسی و بروز تاخیر در جابه جایی نیروها و تجهیزات می گردد. پل متحرک خضر یکی از شاهکارهای مهندسی رزمی در عملیات والفجر ۸ بود که با استفاده از کمترین امکانات در کمترین زمان ممکن به اجرا درآمد و توانست ماشین آلات و تدارکات سنگین را به رزمندگانی که در منطقه فاو بودند برساند. در این پژوهش به بررسی نقش پل خضر و الزامات پدافند غیرعامل آن در دوران دفاع مقدس( بعد از عملیات ولفجر ۸) پرداخته شده است. این پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از اسناد و مستندات در زمان احداث پل نوشته شده است. بررسی ها نشان می دهد که پل خضر در خلال عملیات ولفجر ۸ بر روی رودخانه اروند و از یک صفحه ساده حدودا ۱۶ یا ۲۰ متری جهت انتقال ادوات، تجهیزات و یگان های عملیاتی احداث گردید تا امکان پشتیبانی عملیات تا بندر فاو فراهم گردد. ظرفیت بارگذاری اسکله ها در پل خضر ۲۹۰ تن در متر مربع محاسبه شده بود بنابراین امکان عبور تجهیزات سنگین و گردان ها فراهم گردید به گونه ای که در هر مرحله چهار دستگاه کامیون مهمات سه دقیقه ای به طرف دیگر اروند منتقل می شدند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که پل خضر در وضعیت رطوبتی ۴۰ تا ۸۰ درصد و نوسانات دمایی ۱۵ درجه سانتی گراد ساخته شده است.

پل خضر، عملیات ولفجر ۸، دفاع مقدس، پدافند غیرعامل، فراسنج های اقلیمی