نیلوفر نایبی - دانشکده زمین شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
داریوش اسماعیلی - دانشکده زمین شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سروش مدبری - دانشکده زمین شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ریوکی شینجو - دانشکده فیزیک و علوم زمین، دانشگاه ریوکیوس، اوکیناوا، ژاپن

ناحیه بی هنجاری (آنومالی) ۲۱A به عنوان بخشی از کانسارهای آهن- آپاتیت منطقه فلززایی (متالوژنی) آهن بافق بخشی از زون ایران مرکزی را شامل می شود که در این ناحیه طیفی از سنگ های آذرین، رسوبی و دگرگونی رخنمون دارند.  سنگ های آذرین این ناحیه منطقه با دارا بودن دامنه تغییرات محدود زمین شیمیایی عمدتا در محدوده مونزونیت تا مونزودیوریت قرار می گیرند که ماهیت کالک-آلکالن تا کالک-آلکالن پتاسیم بالا را از خود نشان می دهند. نمودار های بهنجار شده به گوشته اولیه و کندریت گویای غنی شدگی از LILE و LREE نسبت به HFSE و HREE و تهی شدگی از Nb-Ti-Ta است که دلالت بر این دارد که سنگ های ماگمایی مشتق شده از گوشته سنگ کره ای توسط فرایندهای فرورانش تغییر کرده اند. مقادیر اولیه ۸۷Sr/۸۶Sr و نیز نسبت های اولیه ۱۴۳Nd/۱۴۴Nd حاکی از ترکیبات عمده گوشته ای هستند. ترکیب ایزوتوپی سرب نمونه های منطقه شامل ۳۲/۲۰- ۸۷/۱۸= ۲۰۶Pb/۲۰۴Pb، ۸۴/۱۵–۷۲/۱۵= ۲۰۷Pb/۲۰۴Pb و ۳۲/۴۲-۷۴/۴۰=۲۰۸Pb/۲۰۴Pb می باشد. مدل سازی ایزوتوپی نمونه های پلوتونیک منطقه تاثیرپذیری کمتر از ۴ درصد ذوب رسوبات صفحه فرورونده و نیز درجات مختلف مشارکت پوسته پایینی را از خود نشان می دهند. از این رو، ذوب بخشی درجه پایین یک گوشته زیرکمانی که توسط سیالات مشتق شده از رسوبات صفحه فرورونده متاسوماتیسم شده و واکنش با پوسته قاره ای طی صعود به سطوح بالاتر متحمل شده اند برای سنگ های بی هنجاری (آنومالی) ۲۱A پیشنهاد می شود.

اواخر پرکامبرین- پالئوزوییک زیرین, ایران مرکزی, ایزوتوپ های Sr-Nd-Pb, مونزونیت, فرورانش, پوسته قاره ای