امل اسدی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه صنعتی قم، قم، ایران، صندوق پستی: ۱۵۱۹-۳۷۱۹۵
محسن نجفی - استادیار، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه صنعتی قم، قم، ایران، صندوق پستی: ۱۵۱۹-۳۷۱۹۵
فاطمه زمانی - استادیار، دانشگاه حضرت معصومه (س)، قم، ایران، صندوق پستی: ۱۴۵-۳۷۱۱۵

الکتروریسی، شیوه­ تولید لایه ­های نانولیفی با کاربردهای گسترده در زمینه ­های مختلف زیست ­پزشکی است. لایه­ های الکتروریسی شده دارای ویژگی ­های منحصر به فردی چون نسبت سطح به حجم زیاد، برهم ­کنش­ های یاخته ­ای بهبودیافته، قابلیت جذب پروتئین برای بهبود اتصال یاخته ­ها به لایه، آسانی ساخت و انعطاف ­پذیری در کنترل نسبی منافذ، شکل داربست و آرایش ­یافتگی الیاف هستند. بدین دلایل، استفاده از آن­ها در زمینه مهندسی بافت و کاربردهای دندان­پزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش­ های گسترده ­ای برای کشف قابلیت­ های بالقوه نانوالیاف الکتروریسی شده در کاربردهای دهان و دندان انجام شده است. با این حال، محدودیت هایی در ارتباط با الکتروریسی مواد مختلف وجود دارد که مانع کاربردهای عملی یا بالینی پیشرفته آن ها می شود. برای غلبه بر این محدودیت ها لازم است تا توجه بیشتری به جنبه های مختلف مواد زیستی و درک بهتر خواص، عملکرد و تولید کنترل شده مواد الکتروریسی شده داشت. هدف از این مقاله، بررسی پیشرفت های اخیر نانوالیاف الکتروریسی شده در کاربردهای دندان­پزشکی است. از لایه­ های الکتروریسی ­شده با هدف احیای ریشه دندان، جلوگیری از پوسیدگی دندان، دارورسانی و ترمیم بافت ­های نگهدارنده دهان و دندان شامل لثه، الیاف اتصال­ دهنده دندان به استخوان و بافت استخوانی اطراف دندان استفاده شده است. همچنین لایه ­های نانولیفی در اصلاح کامپوزیت ­های دندانی و اصلاح سطح ایمپلنت دندان استفاده شده ­اند.

الکتروریسی, لایه های نانولیفی, زیست پزشکی, کاربردهای دندان پزشکی