یاسر تاج - دانشجوی دکتری مدیریت فناوری اطلاعات، گروه مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
بهادر بخشی سراسکانرود - استادیار گروه آموزشی معماری و شبکه های کامپیوتری، دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران.
حسام زند حسامی - استادیار گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

اینترنت وسایل­ نقلیه، چارچوب جدیدی برای سیستم­ های حمل ونقل هوشمند است که یکی از اهداف آن بهبود ایمنی و افزایش کیفیت سفرهای جاده ­ای است. تغییرات توپولوژی در اینترنت وسایل­ نقلیه، کارکرد برنامه­ های ایمنی را با چالش ­های اساسی روبه ­رو می ­کند. به علت تنوع شرایط ترافیکی، قابلیت اطمینان روش­ های خوشه­ بندی فعلی با ریسک ­های زیادی مواجه می­ شود. در این پژوهش با هدف افزایش قابلیت اطمینان در اینترنت وسایل ­نقلیه، یک مدل خوشه ­بندی چند­معیاره و بدون وابستگی به زیرساخت به نام RFCV پیشنهاد شده است و با معرفی چهار معیار جدید با عنوان «سابقه تحرک خودرو»، «تطابق سرعت خودرو با میانگین هارمونیک سرعت خودروهای نزدیک»، «تعداد همسایگان مطمئن خودرو» و «کیفیت عملکرد در خوشه­ های قبلی»، خودروهای در حال حرکت وزن­ دهی می ­شوند و یکی از آن ها با بهترین وزن به عنوان سرخوشه انتخاب می­ شود و یک سرخوشه جایگزین نیز برای بهبود پایداری خوشه تعیین می­ شود. پایداری خوشه باعث می­ شود تبادل پیام در نزدیک ترین زمان نسبت به زمان واقعی میسر ­شود. کارایی طرح پیشنهادی از نظر تئوری اثبات شده است و شبیه­ سازی با سناریوهای متعدد در محیط SUMO و NS۳، نمایانگر برتری روش RFCV در افزایش «طول عمر مسیر و نرخ تحویل بسته ­ها» و کاهش «میانگین تاخیر و سربار کنترلی» در محیط ­های متراکم شهری و کم­ تراکم بزرگ راهی است.

خوشه بندی, خوشه بندی پایدار, مسیریابی, قابلیت اطمینان, اینترنت وسایل نقلیه