مهدی اسکندری نسب - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی،گرایش آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان کرمان،پردیس خواجه نصیر
محمدحسین سعادت آبادی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی،گرایش آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان کرمان،پردیس خواجه نصیر
محمدمهدی مومنی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی،گرایش آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان کرمان،پردیس خواجه نصیر
نرجس رستگاری - دکتری برنامه ریزی درسی،مدرس دانشگاه فرهنگیان کرمان،پردیس خواجه نصیر

پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی و کمی است که با هدف بهبود درک دانش آموزان پایه دوم از اصوات مختلف نشانه (و) انجام گرفت.برای انجام این پژوهش از روش درس پژوهی استفاده گردید.جامعه مورد مطالعه دانش آموزان پایه دوم دبستان پسرانه شهدا (دو کلاس ۱۴و۱۸ نفره (شهرصوغان (ارزوئیه) بودند..در این مطالعه از دو دسته داده های کمی و کیفی استفاده شد.داده های کیفی در این پژوهش،شامل مشاهده فعال دو کلاس درس فارسی پایه دوم ابتدایی در فرایند درس پژوهی،مصاحبه های روایتی با معلمان برای فهم تاثیر درس پژوهی در بهبود آموزش و غنی سازی یادگیری،بررسی طرح درس ها،یادداشت های خودبازاندیشی دانشجومعلمان،نظرات و یادداشت های استاد راهنما می باشد. از طریق داده های کمی ، کیفیت طرح درس وتدریس های انجام شده ،با نظرسنجی از اعضای گروه و معلمین راهنمای مدارس و استاد راهنما مورد بررسی قرار گرفت مطالعه حاضر،نتایج یافته ها نشان دهنده تاثیر مثبت روش درس پژوهی بر یادگیری دانش آموزان می باشد.ایجاد فضای مناسب برای همفکری و استفاده از تجربیات همکاران در کلاس های درسی می تواند به شکل گیری روش های نوین در ارائه مطالب آموزشی کمک کرده و عمل آموزش و یادگیری را تسهیل نماید.

درس پژوهی،طرح درس،فارسی،پایه دوم،نشانه (و)