نرگس گلبان - دانشجوی کارشناس ارشد، گروه مشاوره، گرایش مشاوره خانواده، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، ایران
لطبفه سادات مدنیان - استادیار گروه مشاوره، موسسه آموزش عالی هشت بهشت، اصفهان، ایران
عاطفه حیرت - استادیار گروه معارف اهل البیت، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

ذهنی سازی یکی از متغیرهای روانشناسی است که در روابط خانوادگی و بین فردی نقش مهمی را ایفا می کند. این مفهوم به توصیف تلاشی میپردازد که فرد برای فهمیدن و درک افراد دیگر ازنظر افکار، احساسات، آرزوها، امیال و باورهای آنها میکند. ذهنیت سازی به کمک افراد می آید، تا علل هیجانی رفتار خود را درک کنند و از تاثیر رفتارشان بر افراد دیگرآگاه گردند (بتمن و فوناگی، .(۲۰۱۲ همچنین بهتر بتوانند دلایل و نیات رفتار دیگران را بشناسند. بدین سبب نقش بسیارمهمی در تعارضات بینفردی و زوجی بازی میکند. در ذهنیسازی دو عامل اطمینان۱ و عدم اطمینان۲ فرد، درمورد حالت ذهنی خود و دیگران سنجیده میشود (فوناگی، لیتون، مورتون پرکینز و همکاران،. (۲۰۱۶ ۳ذهنی سازی در روابط والد-کودک هم موثر است.این متغبر، ماهیت بحرانی رابطه بین والد و کودک را تایید میکند . اگر کودک بتواند زمانی که مشکل دارد به بزرگسال خود مراجعه کند و ارتباط بین آنها درست باقی بماند، کیفیت رابطه والد و کودک سیر تکاملی خود را طی میکند. اما اگر این رابطه از بین برود، کودک احساس امنیت کمتری میکند تا در زمان مشکل به والدین خود مراجعه کند (فوناگی، ۲۰۱۶، ترجمه مقصودی، .(۱۳۹۹ با توجه به اهمیت تبیین این مفهوم؛ در این مقاله به بررسی مفهوم وابعاد ذهنی سازی و بررسی دو دیدگاه مرتبط با آن (پیتر فوناگی و آنتونی بتمن و سارا سالو)پرداخته می شود.

ذهنی سازی، رابطه والد کودک، رابطه زوجی، اطمینان.