لیلا قدرت ابادی - دکتری، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمد علی شاه حسینی - دانشیار، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سیدمحمد اعرابی - استاد، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

کنترل در سطح استراتژیک، کنترل تمامی عناصر سازمان در سطح ذهنی و مفهومی است. کنترل استراتژیک از دو الگوی فرایندی و نتیجه ای به دست می آید، در کنترل استراتژیک فرایندی توجه و تمرکز به صحت و درستی فرایند مدیریت استراتژیک است و در کنترل استراتژیک نتیجه ای با استفاده از نقاط مرجع استراتژیک گونه ها به دست می آیند. از این رو هدف این پژوهش ارائه الگوی نتیجه ای دو بعدی استراتژی های کنترل برای حفظ پویایی سازمان می ­باشد. برای دستیابی به این هدف، از روش مرور نظام ­مند استفاده شد. ابتدا با جست و جو در پایگاه های اطلاعاتی معتبر، تعداد ۱۳۰ مقاله استخراج و از میان آن ها ۶۰ مقاله بر اساس معیارهای مشخص انتخاب گردید. سپس با استفاده از روش استنتاج مضمون، زمینه های تحقیقاتی کنترل شامل کنترل استراتژیک، اهرم های کنترل و سیستم های مدیریت کنترل شناسایی و پس از آن نگاشتی از مفاهیم و موضوعات مرتبط با هر زمینه ترسیم گردید. شناسایی استراتژی ­های کنترل با استفاده از نقاط مرجع استراتژیک که با سایر عناصر هماهنگ بوده زیرا هماهنگی هم معیار صحت است و هم باعث هم افزایی می گردد. نقاط مرجع استراتژیک در این جا میزان تمرکز و کانون توجه تعیین شده و همراه با ۱۶ زیرمقوله و ۴۷ کد (عامل) زیر مجموعه، از جمله یافته های اصلی این تحقیق هستند. بر مبنای الگوسازی نتیجه ای، از میان استراتژی های اولویت­ دار یکی را انتخاب نموده و به هماهنگی افقی و عمودی مبادرت می ورزیم، برای گونه شناسی استراتژی های کنترل، هر یک از نقاط مرجع استراتژیک (میزان تمرکز و کانون توجه) را به صورت یک طیف در نظر می گیریم تا یک ماتریس دو در دو حاصل شود و سپس استراتژی های کنترل در این خانه ها جای داده می شود. با استفاده از این گونه ­شناسی چهار استراتژی۱) استراتژی­ های کلیدی عملکرد، ۲) استراتژی ­های سودآوری، ۳) استراتژی­ های تحول و ۴) استراتژی­ های ارتباطی که هماهنگ با الگوی نتیجه ­ای کنترل استراتژیک لورنژ و الگوی اهرم ­های کنترل استراتژی سایمونز حاصل شده است.

کنترل استراتژیک, هماهنگی استراتژیک, نقاط مرجع استراتژیک, استراتژی های کنترل