سید موسی صادقی - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگل‎ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مهدی کریمی - استادیار پژوهشی، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران

گیاهان شورزی یکی از قسمت‎های ضروری شورورزی هستند که برای اشغال اراضی و منابع آب شیرین رقابت ندارند. گیاه شورزی Salicornia persica Akhani در مناطق ساحلی جنوب و بیابانی ایران به طور طبیعی رویش دارد. این تحقیق به منظور ارزیابی تاثیر دو تیمار کیفیت آب آبیاری (آب دریا و پساب مزارع میگو به ترتیب با هدایت الکتریکی ۵/۶۴ و ۴/۶۶ دسی زیمنس بر متر) و تیمار کود سولفات پتاسیم (با سه سطح صفر، ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار) بر میزان علوفه تولیدی (عملکرد) و ارتفاع این گیاه تحت آزمایش فاکتوریل بر مبنای بلوک‎های کامل تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد علوفه خشک سالیکورنیا تحت آبیاری با آب دریا و پساب مزارع میگو به ترتیب ۹۲/۱۱۳۶ و ۸/۷۴۰ کیلوگرم در هکتار با اختلاف معنی‎داری متفاوت بود. بررسی اثرهای متقابل تیمار آبیاری (دو سطح) و کود سولفات پتاسیم (سه سطح) نشان داد که بیشترین عملکرد تولید علوفه مربوط به تیمار ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار کود سولفات پتاسیم تحت آبیاری با آب دریا با میزان ۸/۱۵۳۸ کیلوگرم در هکتار علوفه خشک بود. تفاوت معنی‎داری بین ارتفاع گیاه مربوط به تیمارهای آبیاری و مصرف کود پتاسیم مشاهده نشد. نتایج نشان داد که تولید سالیکورنیا تحت تیمارهای آبیاری با آب دریا و پساب مزارع میگو امکان‎پذیر و مصرف ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم باعث افزایش عملکرد می‎شود. تحقیقات بیشتر در زمینه بهبود قابلیت تولید این گیاه شورپسند از طریق عملیات به زراعی و انتخاب ژرم‎پلاسم‎های برتر با استفاده از آب دریا و پساب مزارع میگو پیشنهاد شد.

شورورزی, آب دریا, پساب مزارع میگو, سالیکورنیا, سولفات پتاسیم