سیدعلیرضا افشانی - استاد جامعه شناسی، دانشگاه یزد
فاطمه محمودآبادی - کارشناسی ارشد پژوهش علوم اجتماعی دانشگاه یزد

این پژوهش با هدف بررسی میزان اعتماد اجتماعی و مشارکت و چگونگی رابطه آ نها با خودسانسوری شهروندان شهر یزد انجام شده است. منظور از خودسانسوری این است که افراد به علل گوناگون اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نظریاتشان را بیان نکنند. برای تدوین چارچوب نظری از نظریات گیدنز، بلاو، پارسونز و زیمل استفاده شد. روش پژوهش، پیمایش بوده و برای جم عآوری داد هها از پرس شنامه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، شهروندان ۱۵ ساله و بیشتر شهر یزد در سال ۱۳۹۷ بودند که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، ۳۸۴ نفر تعیین گردید و برای انتخاب نمون هها از روش نمونه گیری خوشه ای چن دمرحل های استفاده شد. برای بررسی اعتبار و پایایی پرسش نامه از اعتبار صوری و ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. یافته ها نشان داد که خودسانسوری در بین شهروندان یزدی در حد متوسط بوده و رابطه آن با دو متغیر مشارکت و اعتماد اجتماعی، منفی و معنی دار بوده است. اعتماد اجتماعی با ضریب ۰-، همبستگی معکوسی با خودسانسوری داشتند. / -۰/۴۱۷ و مشارکت با ضریب ۲۳۵ بررسی مدل معادله ساختاری نشان داد ۳۱ درصد از تغییرات خودسانسوری، با متغیرهای مستقل مشارکت و اعتماد اجتماعی تبیین م یشود. نتایج حاکی از تاثیرگذاربودن متغیرهای اعتماد اجتماعی و مشارکت ب هعنوان دو متغیر مهم در تبیین و پی شبینی خودسانسوری است و تقویت اعتماد اجتماعی و مشارکت شهروندان باعث کاهش خودسانسوری آن ها خواهد شد.

خودسانسوری, اعتماد اجتماعی, مشارکت اجتماعی, مشارکت مدنی, شهروندان